Een laag-drempelige kerk

Ik vermoed dat er wereldwijd wel enkele miljoenen huiskerken zijn. Het lastige is dat deze mini-kerkjes niet te traceren zijn. Dat is misschien ook wel de kracht van deze manier van samenkomen. Wanneer de anti-religieuze druk sterker wordt, kun je anoniem elkaar in iemands huis opzoeken om samen koffie te drinken, de bijbel te bestuderen en om te bidden, terwijl je "gewoon" op visite komt.
Over een periode van zo'n twaalf jaren gaven m'n vrouw en ik leiding aan zo'n huisgemeente. Op donderdagavond, vanaf half zeven kwamen we wekelijks bij elkaar. De "zusters" (vrouwen) hadden wat lekkers gekookt en namen dat mee. Mannen zorgden voor wat lekkers bij de koffie; echter één van onze "broeders" kon ook lekker koken. Dan had je zo iets als een Amerikaans buffet; alles op een tafel en je blijft gezellig eten totdat alles op is. Vervolgens ga je verder naar de koffie- en thee-ronde. Uiteraard met wat lekkers bij de koffie. Dat is de warming-up. Zo rond kwart voor acht wordt het tijd om God te prijzen en met de bijbel bezig te zijn. Er is al zoveel sociale interactie geweest dat het onderling niet moeilijk is om je harten voor God en voor elkaar te openen.

Gedurende die twaalf jaren hebben we er voor gewaakt dat we niet vervallen in een sleur, dat elke donderdagavond naadloos aansluit bij de vorige donderdagavond. Er is niets dodelijker voor het "christelijk" bij elkaar komen dan wanneer een vaste liturgie de overhand heeft. Maar, gelukkig ook maar, daar kan een ieder verschillend over denken. Gedurende die twaalf jaren hebben meerdere vriendschappen gefloreerd.
M'n vrouw is haar hele leven gefascineerd geweest van kinderwerk en het bijbelles geven aan zeer jonge kinderen. Dat hebben we ook een paar jaar gepraktiseerd als onderdeel van onze huiskerk.

Wanneer je het boek Handelingen zorgvuldig leest, dan ontdek je dat het idee van een huiskerk een bijbels concept is. Het is ook de meest ideale plek waar ongecensureerd de geestelijke gaven beoefend kunnen worden. Een ieder krijgt volop de gelegenheid in kaart te brengen hoe hij of zij over bepaalde dingen denkt en elke keer schep je een klimaat waar iemands persoonlijke noden bij God gebracht wordt.

De wetmatigheid van "opgaan, blinken en verzinken" lijkt een universele wet.
Nu de leeftijd van m'n vrouw en ik zo rond de zeventig schommelt, merkten we dat het laatste jaar de opkomst van het bezoekersaantal tanende was. Alles is goed voor een tijd. Nu komen we nog één maal in de maand bij elkaar voor een gezellig etentje. Een ieder zoekt weer z'n eigen weg om in samenhang met andere christenen de Here te dienen
Ons nakomelingsschap heeft zich uitgebreid tot zo'n vijfentwintig personen dat ons bijna een dagwerk verschaft. We hebben een leuke camper en bij een beetje droog weer gaan we de weekenden gezellig samen uit. De overige weekenden zijn vaak druk met logerende kleinkinderen.
Verder ben ik een soort van pastoraal werker bij een zorginstelling en heb zo'n stuk of tien ouderen onder m'n hoede die ik met regelmaat bezoek. Maar het meest houd ik rekening met het advies van Paulus, dat een man geroepen is om z'n vrouw te behagen. Wanneer mensen samen ouder worden is niets meer bevredigend wanneer het gezamenlijke leven zoveel mogelijk synchroon loopt.