Het schaakbord van de Grote Versierder

Dikwijls kom ik terecht op het schaakbord van de Grote Versierder.
Het gebeurt veelvuldig dat ik 's nachts lig te piekeren
over 1001 dingen, en soms, na een uur piekeren neem ik m'n toevlucht
tot m'n schrijfblok.
De tegenspeler op het schaakbord is de Koning; de Koning in het witte kleed.
Mijn hoofd zit vol met verhalen, die naar voren willen komen.
Het zijn de verkenners die het gebied van de Koning in het witte kleed
aftasten. Na een uur van nachtelijke onstuimige ideeën liggen
al m'n verkenners om.
Ik bezwijk onder de invloed van de Grote Versierder.

In de strijd geef ik me na een periode van lijdelijk verzet
maar al te graag gewonnen aan Zijn goddelijke strategie.
Dan sta ik schaak-mat.
Eén van m'n verkenners heet "mensenbehager".
Het is een gluiperd, die Mensenbehager. Hij brengt me dikwijls in moeilijkheden.
In het spel om de macht schuif ik hem nog al eens naar voren.
Mensenbehager onderschat de invloed van de witte verkenners
en plots geeft hij zich gewonnen.

Mijn eigen hart is het slagveld waar de strijd zich afspeelt.
Lang, heel lang geleden, heb ik mijn territorium afgegeven
aan de Grote Versierder.
Met koorden van liefde heeft Hij mij getrokken en ingepalmd.
Zijn liefde was gebaseerd op rechtvaardige gronden: de prijs van zijn Leven.
De zwarte koning, die m'n hart domineerde, sneuvelde.
Nu spelen zich in de achterhoede nog allerhande schijngevechten af.
De pionnen van de Koning staan recht overeind
en ook de nevelige pionnen van m'n vroegere territorium
proberen soms weer terrein te winnen.
Soms is het een schimmige strijd die zich in mijn gedachten afspeelt.

Ik houd met heel mijn hart van de Koning in het witte kleed.
Wanneer z'n paarden op mijn veld terecht komen, is de strijd dikwijls snel
beslecht. De lucht zindert van z'n goddelijke heerlijkheid.
In de hemelse gewesten is er maar Eén, die op zo'n onnavolgbare wijze
zijn invloed kan uitoefenen.
Wanneer ik achterom kijk, zie ik, dat m'n vroegere koning "om" ligt.
Hij staat schaakmat.
Tegen de invloed van de Grote Versierder is hij niet opgewassen.

In het heetst van de strijd, heb ik dikwijls geroepen:
"Jezus, red mij!"
"Jezus, red mij!"
Als in de Ban van de Ring versnellen de ruiters op de witte paarden
hun inhaalmanoeuvres.
Het leger van de Koning wordt steeds meer manifest in het schimmige rijk
van m'n eigen zieleroerselen.
De strijd is zo goed als gewonnen.
De zwarte torens, waar ik me achter verschanste, zijn gevallen.
De heirbaan van de koning in het witte kleed breekt baan.
Lang leve de Koning.....
De Koning, Hij leve tot in eeuwigheid !!