De "verdwenen" boeken....

Ik ben een nieuwe studie begonnen. Ik realiseer me best dat ik 71 jaar oud ben, maar ik heb er weer zin in. De boeken heb ik besteld en met de nieuwe docenten hier en daar gezellig een praatje gemaakt. Het is best een flinke investering in geld, maar ik heb het er graag voor over.
Eén van m'n handicaps is, dat, wanneer ik met iemand in gesprek raak, ik vergeet mee te nemen wat ik bij me heb. Ik zet m'n tas met de studieboeken op de grond, en, wanneer ik thuis ben, realiseer ik me dat ik m'n tas vergeten ben.
En nu ben ik m'n nieuwe boeken kwijt.
Mijn vrouw en ik zijn beiden gepensioneerd en ik kan het geld niet missen om opnieuw deze boeken weer aan te schaffen.
Gek toch, ze moeten toch ergens liggen of op een verborgen plek tevoorschijn komen. Ik spreek verschillende mensen aan en vraag naar de tas met de verdwenen boeken. Iedereen hoort me welwillend aan en beloofd me om mij te waarschuwen wanneer de tas met boeken gevonden wordt.

Voor me uit lopen een aantal mede-cursisten.
De studie is begonnen en ze willen niet langer op me wachten.
De afstand tussen mij en m'n medestudenten wordt steeds groter en een gevoel van moedeloosheid bekruipt me. Die haal ik niet meer in. Naar die boeken kan ik wel fluiten; die vind ik toch niet meer terug.

Ik denk aan een verhaal van een "geroepen" koning uit een bijbels verhaal.
De ezelinnen van z'n vader zijn zoek geraakt en zijn vader heeft hem er op uitgestuurd om de ezelinnen te zoeken. Hij wist toen nog niet dat hij als koning zou worden geroepen. Via de profeet laat men hem weten, dat de ezelinnen terecht zijn. Hij hoeft niet verder te zoeken.
Datzelfde zou mij ook kunnen overkomen. Dat m'n tas met kwijtgeraakte boeken door iemand gevonden zijn. Dat ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken.

Heel geleidelijk aan dringt het tot me door dat ik in m'n bed lig. Alle voorvallen tijdens de droom recapituleer ik zorgvuldig. Geen studie, geen boeken, geen kwijtgeraakt geld waarover ik rekenschap moet geven. Ik heb gedroomd. Ondanks m'n teleurstelling breekt een gevoel van opluchting door. Op m'n horloge zie ik dat het tien minuten voor zes in de morgen is. Ik schrijf m'n nachtelijke belevenissen op en stiefel naar de keuken om een beker koude melk in de magnetron te zetten. Ik kan het je van harte aanbevelen om een beker warme melk te drinken wanneer het niet wil lukken met de slaap. Ik wil nog zo heel graag een uurtje slapen.