Soms is het zo "druk" in m'n hoofd.....

vrijdagavond, 12 oktober

Vanmiddag tegen drieën kwamen we terug van een 30-daagse zwerftocht met onze camper door Frankrijk en Spanje. We hebben zoveel mooie natuur en pittoreske stadjes gezien en gezwommen in een zee met water van 25 graden Celsius. M'n hoofd is verzadigd van indrukken.
Gisterenavond gaf m'n vrouw me nog als extra elixer twee slaappillen en twee pilletjes valium omdat ze vond dat ik er zo vermoeid uitzag.
Het was een verrassing om thuis te komen.
De vriendin die een paar weken op ons huis paste, had er voor gezorgd dat alles er spik en span uitzag.
Eindelijk gelegenheid al die mails van facebook, hotmail en g-mail en funky fish af te tasten en tegen tienen gaf ik m'n vrouw een nachtzoen om vervolgens naar bed te gaan. Ik verwende mezelf met een warm bad, die ik een hele maand heb moeten missen.

Eigenlijk nam ik ook een beetje een bad met de gedachte om stilletjes te relaxen in Gods aanwezigheid. Heel onverklaarbaar komt dat verlangen bij regelmaat bij me naar boven.
Ik ben namelijk een geliefde van God.
Niet, dat ik dat elke dag zo ervaar. Integendeel.
Maar tòch, het is wel zo! Ik ben een geliefde van God.
De bijbel zegt het zo mooi: "Niet dat wij God hebben liefgehad, maar Hij heeft ons het eerst lief gehad.
Terwijl ik wegglijd in het verrukkelijke warme water, realiseer ik me:
"Wat is het toch vaak "druk" in je hoofd.
Wat kost het dikwijls veel geestelijke energie om van binnenuit met jezelf in relatie tot God "in harmonie" te komen.
Ik onderhoud relaties met tientallen mensen. In de meeste gevallen ben ik hetzelf die de sociale kontakten zoek. En dan denk ik: "Wie geeft er nou écht om je; gewoon omdat jij "jij" bent en mensen je een leuke jongen vinden."
Ik vind het moeilijk er een antwoord op te geven.
Ik realiseer me dat God "geest" is. En heel af en toe overweldigt Hij me met z'n tegenwoordigheid.
Maar vaak...... is het drukker in m'n hoofd dan me lief is.
Met grote dankbaarheid realiseer ik me dat God ons huwelijk gezegend heeft met vijf prachtige kinderen. M'n gedachten zijn vaak vol omtrent hun wel en wee.
Het maken van zorgen lijkt wel een tweede natuur in m'n leven.
En daartussendoor krijg ik olijfblaadjes van genade op een presenteerblaadje.

Zou God me nou écht aardig vinden?
En, gaat het daar eigenlijk wel om dat Hij, of wie dan ook, je aardig vindt?
In al m'n denken ben ik tot de slotsom gekomen dat Hij van me houdt omdat ik de Herder heb leren kennen. Nee, God houdt er geen lievelingetjes op na. Hij verzoent zich met mensen omdat Jezus de prijs heeft betaald voor de schuld die we in ons leven nooit zouden kunnen afbetalen.
Ik troost me met de gedachte, dat het me niet kan schelen dat het vaak zo druk is in m'n hoofd. Van Zijn kant heeft Hij de zaakjes helemaal op orde. Dan kan ik ook het leven aan zoals dat op me af komt.