Waar zijn ze gebleven ??

Voor de vijfde keer heb ik een paar tientjes naar ff overgemaakt om alle bijbehorende rechten te bemachtigen op grond van het feit dat ik "goudvis" ben.
Tijdens mijn leven ben ik verknocht geraakt aan vriendschappen. Op grond van het feit dat ik gepensioneerd ben hoef ik 's morgens niet meer bij nacht en ontij op te staan om naar m'n werk te gaan. De werkvloer heb ik ingeleverd en daarvoor in de plaats kwam een laptop te staan. M'n collegaas zie ik niet meer maar kreeg daarvoor een groeiend aantal virtuele vrienden terug. Ik leerde een aantal fijne mannen kennen met wie ik m'n geestes-goed kon delen. Ik las hun verhalen. Dat konden ze zich permitteren omdat ze, net als ik, óók goudvis waren. We zwommen in dezelfde vijver, maar, geleidelijk aan zag ik de een na de ander verdwijnen. Ik had hun verhalen gelezen. Ik had iets geproefd van de hoop die hen bezielde en soms, was ik getuige van een bittere teleurstelling die zich meester van iemand maakte.

In plaats van een groot aantal klanten uit m'n vroegere boekwinkel, krijg ik nu een groeiend aantal virtuele vrienden. Misschien moet ik me niet teveel aan hen hechten, want, soms zijn ze ook zo weer verdwenen. Ik heb nu zo'n dertig vrienden, mannelijk en vrouwelijk, op funky fish. Dat stijft me in het gevoel dat ik een vis ben, die er zijn mag. Al die dertig kanjers hebben er in bewilligd m'n vriend te worden. Als ze nou maar niet van de een op de andere dag weggaan.
Op funky fish kun je nooit helemaal zeker van iemand zijn. Of..... geldt dat in het gewone maatschappelijke verkeer voor alle mensen? Wat ik nooit zal vergeten is het feit dat m'n jongste dochter enkele jaren geleden via ff de vangst voor haar leven naar boven heeft gehaald. Tot op vandaag ben ik de Hemel daar hartelijk dankbaar voor.
Daarom blijf ik zoekende singles aanmoedigen zich te melden bij funky fish.
Ze maken de meeste kansen, om, net als ik, goudvis te worden. God zij dank hoef ik niet meer te "vissen" om een partner te vinden. Ik ben lid van ff, gewoonweg voor de gezelligheid, of, omdat sommigen m'n verhalen "leuk" vinden. Al vijfenveertig jaar ben ik getrouwd met dezelfde vrouw, en, wat mij betreft, mag dat nog zo'n twintig jaren voortduren, als wij tijd van leven hebben.
Een christen heeft uiteindelijk het "eeuwige" leven.