De grenzen van onze privacy - 2 -

Eigenlijk is onze privacy een innerlijke hof
waar we ons van tijd tot tijd in kunnen terug trekken.
Dan genieten we van de stilte om ons heen.
We brengen onze gedachten tot rust
en koesteren die stille momentjes tot hoogtepunten van ons dagerlijks leven.
We trekken ons even terug uit die lawaaierige wereld om ons heen.
We leggen de stemmen - diep in ons innerlijk verborgen - het zwijgen op.
"Zwijg, wees stil."

Rustig voortmijmerend, in stille tweespraak met mezelf
ontwaar ik de gestalte van een man.
Een merkwaardige gestalte
met een gevlochten kroon van doornen op z'n hoofd
in wie ik de rabbi van Nazareth herken.
Stilzwijgend herken ik zijn stem in mijn binnenste.
"Dat deed Ik voor jou;
Ben je bereid om mijn weg te gaan? "

Ik verbaas me over de lichtvoetigheid van m'n leven.
M'n vermeende zekerheden, m'n recht op privacy,
de gebieden waar ik niet gestoord wil worden.
Een rode gloed kleurt mijn gezicht
terwijl ik de gehavende gestalte van mijn Meester aanschouw
en fluister zachtjes voor me heen:
"Mijn Jezus, mijn Redder; schenk me genâ
dat ik U nooit zal verloochenen.
Wees mij, arme zondaar, genadig."