Mijn vriend bezocht de UNIVERSITEIT

Mijn vriend bezocht de UNIVERSITEIT !!
Vanmorgen deed ik een grappige ontdekking.
Het zit namelijk zo.
Bij toeval kwam ik er achter dat m'n jongste vriend,
hoewel we elkaar al bijna vijfentwintig jaar kennen,
universitair geschoold is.
Onderling hebben we amper gecommuniceerd over onze schoolopleidingen.
Gezien de functie die hij in de ICT-sector heeft,
nam ik aan dat hij een MTS/HTS opleiding had.
En nu blijkt, dat hij de universiteit doorlopen heeft.
Vanwege onze vriendschap, die we al vele jaren onderhouden,
stijg ik nu ineens op de sociale ladder.

Ikzelf heb niet eens een Mulo-dilpoma. Ik strandde in de vierde klas.
Jaren later ging ik m'n achterstand inhalen.
Omdat ik niet geheel waarheidsgetrouw m'n vooropleiding doorgaf,
stootte ik door tot het behalen van een HBO-diploma.
Na twaalf jaren stortte m'n carrière in elkaar
omdat ik voor de behaalde functie niet geschikt bleek te zijn.
En ondanks al m'n misrekeningen is God me steeds genadig geweest.
Nadat ik straal overspannen was,
toen m'n loopbaan in duigen was gevallen,
vertrouwde Hij me een baan toe waarin ik dertig gelukkige jaren beleefde.

Hoewel m'n vader een leuk bedrijf opbouwde,
en dat met slechts zes jaren lager onderwijs,
behoorden we tot de lagere middenstand in ons dorp.
Mijn moeder was gewoon vrouw S.
De vrouw van de bakker naast ons behoorde tot de ietwat hogere middenstand.
Zij heette juffrouw W.
Alleen de vrouwen van de notabelen in ons dorp waren mevrouwen.
De impact in het denken, al naar gelang rangen en standen,
ben ik nooit kwijt geraakt.
Toen het me later lukte om nog wat diplomaatjes binnen te halen,
heb ik daar altijd (verbaal) listig misbruik van gemaakt
om mezelf enig aanzien te verwerven.
Af en toe kom ik het pakketje diploma's nog weer eens tegen.
Tsja, ik ben nu al weer vijf jaren gepensioneerd.
De laatste jaren heb ik me niet verder kunnen ontwikkelen
in m'n maatschappelijk aanzien.

Mijn vriend, die universitair geschoold is,
heeft mij ook nooit naar m'n papieren gevraagd.
Wat ben ik tijdens m'n leven vaak door de mand gevallen
tijdens al die vele keren dat ik me beter voor wilde doen.
Wat mag je dankbaar zijn, wanneer je je achteraf realiseert,
dat God dwars door al die schone schijn heeft gekeken
en je, desondanks, onvoorwaardelijk lief heeft gehad.
Des te meer bewonder ik m'n vriend, die me nooit heeft verteld,
dat hij naar de universiteit is geweest.