Geroepen om te prediken

In de zestiger jaren van de vorige eeuw was het me toch nog gelukt
om een bijbelschoolopleiding in Groningen te volgen.
God had me geroepen om het evangelie te verkondigen.
Tijdens m'n Mulo-jaren koesterde ik al woeste fantasieën
hoe ik de mensen zou prikkelen om de eeuwigdurende duisternis
van de hel te ontvluchten.
En nu was het zover. Ik was in opleiding.
Het werd voor mij toch wel heel belangrijk een plek op deze aardbol te kennen
waar ik met mijn bekeringsijver zou kunnen worden losgelaten.
Ik meende een heuse stem te hebben gehoord
toen ik met India in gedachten, God hoorde spreken: "Dat is jouw land."
Nog altijd was ik diep onder de indruk van een Indiase prediker
die rond 1900 leefde en wonderbaarlijke dingen mocht verrichten
in het koninkrijk van God: Sadhoe Sundar Singh.
In de bibliotheek te Groningen zocht ik naar meer informatie over India.
Bij de boekhandel kocht ik een grote landkaart van dat immense land
en prikte in de Golf van Bengalen al een eilandje aan
met de wens dat het me wel leuk leek deze te kerstenen.
Ik was een geroepene.

Een jaar na het afsluiten van m'n opleiding aan de bijbelschool
was ik in Heemstede terecht gekomen en volgde bij "Meer en Bosch"
een opleiding voor het diploma Kinderbescherming A.
Het hemels visioen was echter nooit weggegaan.
Inmiddels had ik een eigen drukpersje, een Rotaprint R 80
en kon ik zelf evangelisatie-lektuur drukken.
Ik correspondeerde met Bakth Singh, een bekende Indiase evangelist,
die me uitnodigde om naar India te komen.
Ik maakte er haast mee om m'n povere eigendommen te verkopen
en bezocht met een oudere broeder van de Pinkstergemeente te Haarlem
de Indiase ambassade te Den Haag.
Naïef als ik was, vertelde ik bij de ambassade dat ik als evangelist
me in India wilde vestigen.
Mijn verzoek werd niet ingewilligd.

Vier jaar geleden, tijdens een outreach van Youth with a Mission
bezocht ik met m'n zoon Willem dat immense land
in een stad van een paar millioen mensen.
Oude dromen kwamen weer tot leven.
Ik mocht er prediken in de open lucht.
Ik had me terdege voorbereid.
Ik was diep onder de indruk van die paar honderd kerkjes van Chennai
en van de liefde hoe we daar werden ontvangen.
Het duurde maar veertien dagen en het leek of alsnog
een roepingsvisioen werd ingewilligd.

M'n jongste zoon Willem met z'n vrouw Yvette hebben net
een bijbelschoolopleiding te Schotland afgesloten en bereiden zich voor
om volgend jaar naar Brazilië te gaan om de liefde van Jezus
onder de straatkinderen te vertolken.
Ik mocht toch een radertje zijn om het stokje aan hen door te geven.