Vrouwelijke heiligen

De titel compleet luidt: Vrouwelijke heiligen van de Pinkstergemeente.
Het gebeurde zo rond 1966.
Ik was zo'n vijfentwintig jaar en ik had m'n overstap gemaakt
van de gereformeerde kerk naar de Pinkstergemeente te Haarlem.
Met veel dankbaarheid kon ik terug denken aan het vele goede
wat ik tijdens m'n opvoeding bij de gereformeerde kerk had meegekregen
maar, ik verlangde naar méér.
Ik werd gefascineerd door alles wat met het werk van de heilige Geest
te maken had.
Ik had net een bijbelschool doorlopen van de Broederschap van
Pinkstergemeenten en nu was ik in opleiding bij een grote instelling
voor lijders aan vallende ziekte te Heemstede.
In die tijd woonde ik op een klein zolderkamertje van een onaardige
gescheiden mevrouw aan de Heemsteedse Dreef.
Ik betaalde netjes m'n huur van ongeveer vijftig gulden en eten deed ik
bij Meer en Bosch, de instelling waar ik werkte.

Op het paviljoen "Zonnehoek", waar ik als assistent-groepsleider werkte,
deelde ik maandelijks onder collegaas een opwekkingsblad uit:
"de Stem in de woestijn".
Ik was zelf ook een roepende in de woestijn.
Als vrijgezelle jongeman van vijfentwintig jaar voelde ik me dikwijls
stik eenzaam.
Hoewel ik op een christelijke instelling werkte,
kon ik met m'n heilige-Geest-geloof maar moeilijk aansluiting vinden
bij m'n collega-groepsleiders.
Maar dank zij die heilige Geest was ik wel innig verbonden
met die transcendente God die ik beleed.
Met toewijding hield ik m'n stille tijd en deed voorbede voor zendelingen.
Eens vroeg ik me af: "Waarom doe ik dat eigenlijk?"
Heel goed waarneembaar hoorde ik die innerlijke stem:
"De Here Jezus woont in jouw hart
en Hij zoekt - in jou - de gemeenschap met Zijn hemelse Vader.

Op vrije zondagen bezocht ik de Pinkstergemeente te Haarlem.
Omdat ik geen vrienden had, bezocht ik verschillende weduwen van onze kerk.
Niet zo zeer om hen geestelijk bijstand te verlenen
maar omdat ik het heerlijk vond mij als jongeman
door die toegewijde oudere dames te laten vertroetelen.
Ik genoot van al die aandacht die ik van hen kreeg
en zij vonden mij een aardige jongen.
Ik was een vurig belijder van Jezus en dat sprak hen wel aan.

Een flink deel van m'n tijd besteedde ik aan
het lezen van godsdienstige literatuur, die ik voor een prikkie kocht
in de antiquariaten van Haarlem die ik ontdekte.
Wanneer ik nachtdiensten draaide, vond ik het verrukkelijk om,
voordat ik slapen ging, eerst zo'n tweedehands-boekwinkel te bezoeken.
Van m'n 225 gulden die ik maandelijks netto verdiende,
hield ik genoeg over om daar goede boeken van te kopen.
Eens had ik het nog geprobeerd een handeltje op te zetten
onder collegaas, maar dat lukte niet zo goed.
Ik was echter vastberaden om de smalle weg te bewandelen.
Aan liefdes-perikelen ontkwam ik niet.
Echter..... met wankelende schreden lukte het me af en toe
een meisje aan de haak te slaan, maar ik was verdraaid onhandig
om zo'n liefde te bestendigen.