De 5 en 10 km frustratieloop

Beste hardloopmaatjes en andere geïnteresseerden,

Vandaag schrijf ik een drieluik. Als eerste in dit blog vertel ik hoe ik ertoe kwam, het tweede gaat over de workshop die ik heb gevolgd en de derde is zeg maar de feedback op de workshop.

Het gaat zoals je waarschijnlijk al had begrepen over lopen. Hardlopen dus, en dat is meestal niet hard tenzij je een echte gepassioneerde Keniase runner bent en een marathon uit rent in de tijd dat ik nog maar net m'n warming up heb gehad. Dus vandaar lopen, want laat dat hard maar weg.

Om de jeu erin te houden en mezelf te motiveren toch wat vaker dan 1 keer per maand m'n loopschoenen onder het stof vandaan te goochelen, schrijf ik me dan wel eens in voor een loopje. Vaak is dat er eentje van een atletiekvereniging zoals AV Doeniks die eens wat extra aanloop (haha) voor hun club voor elkaar wil krijgen.

Af en toe een 5 kilometertjes, maar omdat ik voor 5 mijn bed niet meer uit kom, worden het tegenwoordig 10 kilometer loopjes. Die zouden zo uit de losse enkeltjes gelopen kunnen worden, maar om de één of andere reden willen ze niet echt vlotten. Toch haal ik elke keer de finish. Een heugelijk feit dat ik dan ook wel beloond wil zien! Met, jawel, een medaille. Er gaat namelijk niets boven de trofeeën die aan één van m'n verwarmingsbuizen hangen: de welverdiende medailles. Mijn trots.

Maar wat een teneur als je dan zo'n pokken-eind de ontberingen hebt doorstaan en dan blijkt het bij de finish een dooie boel te zijn. Je krijgt nog een bekertje water en that's it! Dan moet je maar hopen dat je een goed geheugen hebt of dat je niet vergeet de startnummers in je plakboek te plakken met de notitie: gehaald in 1 uur en 15 minuten (oepsie!) Wel fijn is als een stel jonge grietjes rondloopt met een lading ondefinieerbare goodies en die uitdeelt. Geen idee wat het precies is (ik denk een runner gadget of zo) maar ik hang het braaf bij mijn medailles. Maar voor m'n gevoel telt het niet...

Uiteindelijk heb ik nu zo'n 7 runs die ik toch echt braaf heb uitgelopen maar waarvan ik nog geen medaille heb. Dat irriteerde me. En daarom heb ik die loopjes de frustratieloopjes genoemd. En ben op zoek gegaan naar een oplossing. Ik vond deze in de workshop "medaille maken" voor runners die graag collectie compleet willen hebben. Briljant!

Mijn volgende blog lees je het programma. Daarna zal ik m'n feedback geven: of het heeft geholpen.