Wie wijst mij de weg?

Vele jaren ben ik al onderweg.
Op zoek naar de waarheid,
op zoek naar de werkelijkheid achter de dingen.
Ik heb me laten vinden door die Ene
- en ondanks dat ik door Hem gevonden ben -
blijf ik op zoek naar antwoorden
temidden van een wirwar van verwarde gevoelens.
Als kind leerde ik al zingen:
'Zouden wij ook eenmaal komen,
waar de levensstroom ontspringt.....
Haastig spoedt ons leven henen
maar het uur breekt spoedig aan.....'
Soms denk ik: had ik nog maar één keer de kans
om alles weer opnieuw te doen.
Veel domme vergissingen waar ik me mee ingelaten heb,
zou ik dan overslaan.

Het is maar goed dat ik het zelf niet voor het kiezen heb.
Ik heb medelijden met de mensen
die denken dat ze in een maakbare maatschappij leven
en dat hun eigen leven ook maakbaar is.
Soms denk ik, zoals de schrijver van het boek Prediker:
Ik heb nu alles wel gezien.
En ondanks de stroom van informatie en kennis
die me op m'n pelgrimsreis vergezellen
blijf ik hunkeren naar die tastbare aanwezigheid van de Ene
in wie ik geloof en............ soms verborgen blijft.

Ik ben moe van de geluiden van deze wereld,
de schrille en harde klanken die m'n ziel pijnigen.
Vaak wil ik vluchten voor de besmetting
van bacillen en virussen in de tastbare geestelijke wereld
afkomstig van luciferische machten.
Ik ben een pelgrim
en eenzaam moet ik m'n weg vervolgen.

Gloort er soms licht aan de einder?

Ik zie iemand lopen met een lantaarn in z'n hand.
Hij wenkt me.
Terwijl ik naderbij kom, merk ik,
dat hij een kroon van doornen draagt.
Wanneer ik hem op enkele meters genaderd ben
blijft hij staan en kijkt me zwijgend aan.
Liefdevol zijn de trekken van zijn gelaat.
Een huivering die door me heen trekt, kan ik niet onderdrukken.
In dat ene moment, wanneer zijn ogen de mijne kruisen,
weet ik, dat hij alles van me weet.
Ik voel me daar niet gemakkelijk bij.
Nu vallen mij zijn doorboorde handen op.
We communiceren rechtstreeks via onze gedachten:
'Dat deed ik voor jou,
omdat ik jou lief had.
Ik ken immers jouw dwaalziek hart
en ik heb ook kennis van jouw rebellie,
jouw onmacht en jouw boze gevoelens.
Daarom kom ik jou tegemoet op deze pelgrimsreis.
Ik weet dat het je alleen niet zal lukken.
Opnieuw zeg ik je: Ik houd van je.
Mijn liefde voor jou is niet afhankelijk
van alle achten en negens die je gehaald hebt.
Mijn liefde gaat uit naar zwervers zoals jij.
Geef je vuile kleren maar aan mij.

Hij zegt zulke wonderlijke dingen tegen mij.
Het spinrag wat zich in mijn verwarde gedachten genesteld had,
wordt weggetrokken.
Ik blijf kijken naar het liefelijk gelaat van die Ene,
die me niet veroordeeld
en, onvoorwaardelijk lief heeft.
Het ontlokt me de vraag
'Meester, mag ik U vergezellen op uw tocht?'

Opnieuw kijkt hij me aan met z'n zachte, grijze ogen
en in m'n gedachten hoor ik z'n stem:
'M'n kind, ik geef je teerkost mee voor onderweg
maar alleen moet jij je weg vervolgen.
Ik geef je van mijn Geest
die jouw weg zal verlichten zodat je niet zult verdwalen.
Je krijgt voldoende voedsel mee om de reis vol te houden.
Wees niet bang, wanneer je denkt,
dat je te prooi valt in de klauwen van de tegenstander;
weest niet verontrust.
Mijn Geest en jij vormen de meerderheid.
De reis zal niet gemakkelijk zijn.
Maar aan het einde van de reis
zal Mijn glorie jouw kroon zijn.
Je zult voor Mij staan met al jouw geliefden,
met een elk die jou lief en dierbaar zijn
en je zult opgenomen worden in het koor van de overwinnaars
voor eeuwig en eeuwig en eeuwig......

En terwijl het refrein in m'n gedachten resoneert
zie ik de gestalte van de Meester
kleiner en kleiner worden .... tot ver aan de horizon.