Zoek je een partner of hulpverlener?

Vijftig jaar geleden woonde ik bij een vrijgezelle oom die eigenaar was van een bibliotheek, annex kantoorboekhandel. Terwijl hij bezigheden buitenshuis had, mocht ik de winkel runnen.
Ik was nog onervaren in de liefde.
Terwijl ik menig keer beet had, wist ik niet het fel-begeerde te behouden.
Dikwijls draaide ik 's avonds in m'n eentje rondjes in de winkelstraten van het oude stadje in de hoop iets van vrouwelijk schoons tegen te komen. Ik moest nog zeven volle jaren wachten voordat m'n hartsverlangen in vervulling ging. De krachtigste schakel in ons huwelijk is altijd geweest dat we een heilig Verbond aangingen waarin Hij betrokken was. Als ik terug kijk op een lang leven, snap ik het nog niet hoe we het altijd samen weer 'gered' hebben.

Ik denk dat het in elke relatie belangrijk is je te realiseren: jouw partner - in spé - is niet jouw hulpverlener.

Niet wetend wat hem was overkomen, was Adam geruime tijd op zoek naar die ontbrekende rib, die God Zelf uit hem genomen had: een vrouwtje, dat bij hem paste. Omdat het God Zelf was die die ingrijpende operatie had uitgevoerd, was Hij het ook die Eva aan Adam voorstelde, precies de vrouw die bij hem paste.
Eva moet datzelfde gevoel hebben gehad: precies de man die bij me past.
Samen waren ze die ene Mens, zoals God het bedoeld had, absoluut gelijkwaardig aan elkaar.

Bijna elk jong mens gaat met een aantal fikse beschadigingen het leven in.
Na de val in de hof van Eden bekleedden beide partners zich met vijgebladeren om hun naaktheid te verhullen. We hebben geleerd - al van jongsaf aan - onze zwakheden en gebreken te verbergen, te camoufleren. Ik moet toegroeien naar een flink stuk mentale volwassenheid om die ene, die ik graag wil leren kennen, lief te kunnen hebben. Van doorslaggevende aard zal zijn: ben ik op zoek naar een hulpverlener of een partner. Neem er tenminste een heel jaar voor als je die ene speciale man of vrouw hebt leren kennen voordat je in het huwelijksbootje stapt.