De huisbioscoop

In onze kleine camper hebben we een heuse huisbioscoop geïnstalleerd.
Zo rond half negen 's avonds wordt het onverbiddelijk donker. Soms, nog vroeg op de avond bouwen we ons dagverblijf om tot een slaapkamer. Met onze ervaring is dat in tien minuten gepiept. De laptop installeren we op het keukenblok. De rest is dan verder een fluitje van een cent. Toen we op reis gingen namen we een stuk of twintig dvd's mee: de ene helft, het kleine huis op de prairie met Charles en Caroline en de kids; de andere helft de detective-serie van Maigret.

Nadat we ons geriefelijk geïnstalleerd hebben, gaan we kijken, zo'n keer of twee in de week. Een wijntje met een snack op het keukenblok. Elke keer ontroeren me de afleveringen van 'het kleine huis'. Of Charles en Caroline christenen zijn, weet ik niet. Maar tòch reken ik er op dat ik ze later zal ontmoeten. Gisa zegt dikwijls, dat zonder die vreselijke kruideniersvrouw in de serie er niks aan zou zijn. Dat is nou net de zout in de pap. Temidden van allerlei grotere en kleinere drama's identificeer je je met de hoofdpersonen.

Hoe anders met Maigret. Niets dan bewondering voor die knappe commissaris met z'n onafscheidelijke pijp. Gezien de kleding en de type auto's spelen de verhalen zich af in de directe naoorlogse tijd.
Vooral de laatste aflevering die ik bekeek, liet een duistere impact bij me achter.
Sommige hoofdpersonen en de hele entourage ademden de sfeer van de hel uit.
Ik realiseerde me, dat is nou wat de bijbel noemt, de buitenste duisternis.
Ik zie treffende overeenkomsten die C.S.Lewis beschrijft in z'n boek: 'De grote scheiding' waarin de schimmen ronddwalen in de duisternis van een eindeloos grote stad en hun bestemming zoeken.
Bij die laatste film dacht ik, daar moet ik niet meer naar kijken. De film bracht me wel bij dat, wat de bijbel noemt, geldzucht de wortel van alle kwaad is.

En nu is die mooie vakantie al weer bijna voorbij. Terwijl Gisa een spannende detective leest, neem ik m'n toevlucht om het een en ander op papier te zetten.
In de omgeving van Toulouse, in het stroomgebied van de Sorbonne, brengen we onze laatste vakantiedagen door.