Blog
Kareltje
Door datingsite- en communitylid
Willem-Anne
25-09-2011 18:27 | bekeken:
910 | funked:
0 | reacties:
2
Kareltje is gepokt en gemazeld door het leven.
Hij leeft van muizen en vogeltjes en wat de campinggasten aan restjes overlaten.
Een week geleden kwam hij bij ons aanlopen.
Eerst wat schichtig maar toen ik hem na ons diner de restanten van de kip toevertrouwde werd onze relatie steeds vertrouwelijker. Over die kip deden we twee avonden. Dus ook voor kleine Karel was het twee avonden genieten. Hij veroverde ons hart.
Gisa waarschuwde me wel: dat beest zit onder de vlooien.
Een gewaarschuwd man telt voor twee dus ik probeerde wel een eerbiedige afstand te bewaren tussen Karel en mij. Aangezien ik de etensresten naar onze witte kater bracht, liet hij zijn voorkeur duidelijk blijken om z'n tijd zoveel mogelijk in mijn directe omgeving door te brengen. De vorige dag had ik hem nog met een vogeltje in z'n bek zien wegsluipen. Maar nadat hij ons ontdekt had, werd z'n jachtinstinct beduidend minder.
Kareltje ging zich naar ons toe steeds socialer gedragen. We filosofeerden naar elkaar toe dat hij zo z'n aanlooprechten had die we moesten eerbiedigen. In de kampwinkel kocht ik voor twee euro en negentig cent een groot blik hondendiner.
Karel heeft er een paar dagen van z'n leven intens van genoten. Zo een paar keer per dag liet hij z'n duidelijke 'miauw' horen in de trant van: 'Ik ben er ook nog, kom op met die hap...'
In allerlei houdingen hebben we hem geportretteerd. Het werd ons duidelijk dat we hem niet zouden adopteren. Toch hadden we een behoefte om een blijvende herinnering aan hem mee naar Holland terug te nemen.
Het deed ons toch wel wat toen we die bewuste woensdagavond Karel de laatste resten uit het blik als galgenmaal toedienden. Donderdagmorgen toen we in alle vroegte opbraken cirkelde Karel nog een paar keer om ons heen met de onuitgesproken vraag: 'Waar blijft nou mijn eten?'
Vervolgens ging hij vijf meter bij ons vandaan boven op een afscheidingspaal liggen met z'n rug naar ons toe. Misschien waren z'n laatste gedachten wel: 'Die laten me ook weer in de steek'.
Wees blij dat je geen kater bent.