Een piepklein huisje om in te wonen

Onze camper is zes en een halve meter lang en bijna twee meter breed en twee en een halve meter hoog. Voor de stuurcabine gaat er dan nog weer een meter van af. Dan hou je een vloeroppervlakte over van ongeveer tien meter; de inhoudsmaat is twintig kubieke meter.
In zo'n ruimte heb je een keukentje, een toiletje, een zithoekje en tafel, een royale opbergruimte en met wat kunst- en vliegwerk tover je 's avonds nog een tweepersoons bed voor elkaar.
In die kleine ruimte heb je enkele proviandkastjes, een koelkast en nog een stuk of zeven kastjes voor verschillende doeleinden. We worden er zo handig in dat we de hele wooncabine binnen tien minuten ombouwen in een heuse slaapkamer en 's morgens na het ontwaken omgekeerd.

In zo'n camper ben je heerlijk mobiel. Wil je weer opstappen en verder reizen; in twintig minuten ben je weer vertrokken. En kom je dan weer op een nieuwe bestemming, dan ben je met een kwartiertje weer helemaal geïnstalleerd:
de electra wordt aangesloten;
de luifel wordt uitgerold;
de fietsen gaan van de auto;
de grasloper wordt netjes uitgerold en.....
je bent welkom bij Gisa en Wim op de koffie.

De vakantie zit er voor het grootste gedeelte weer op. Van de vier weken hebben we nog ruim een week te goed. Met het autorijden wisselen we elkaar samen af. Als we een Lidl of Aldi zien, stappen we subiet op de rem. We blijven uiteraard Nederlanders; het liefst zo zuinig mogelijk.
's Morgens bij het opstaan: twee verse eitjes koken;
de thee en koffie wordt klaar gemaakt en bij de receptie
haal je de vers gebakken stokbroodjes.
En bij een stralende zon doe je onder de luifel gezellig je ontbijtje.
Wat is het leven nog goed.
In september zwermt een hele grijze golf Europa over. Alle zestig-plussers veroveren de lege plekken op de campings tegen een speciaal tarief.

Gisterenmorgen kregen we spontaan bezoek van een bejaarde Spanjaard, een lief oud mannetje van vierentachtig jaar. Spontaan als Gisa is bood zij hem een blikje bier aan. De oude baas vond het maar al te leuk. Met een Spaans woordenboek in onze hand werd elkaars doopceel gelicht en we hadden het grootste plezier. Onze Spanjaard nipte heel voorzichtig van z'n bier. Hij vond het maar al te gezellig om de tijd wat te rekken.
Maar na een half uur namen we afscheid van elkaar waarbij we beiden een paar dikke zoenen kregen, echt op z'n Spaans.
't Kan verkeren. Wat is het toch leuk om op vakantie te gaan.