De economie van het genoeg

Het voelt heel tegenstrijdig.
Materieel hebben we het nog nooit zo goed gehad als nu.
Een kleine dertig jaar geleden was ik bedrijfsleider van een kleine christelijke boekhandel aan de Singel te Amsterdam en ik verdiende amper meer als het minimum-salaris. Met zeven monden te voeden stonden we diep in het rood.
Het gebeurde wel eens dat het negatief saldo aan het eind van de maand net zo groot was als het binnenkomende salaris.
Onze trouwtekst was: 'Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden'. Gedurende de gehele drieenveertig jaar dat we getrouwd zijn hebben we echter altijd weer ervaren dat God voor ons zorgde en als de nood op z'n hoogst was, was de redding nabij.

Vorig jaar winkelden we in een supergroot levensmiddelenbedrijf, ergens in Noord Italië en ik werd overvallen door een gevoel van schaamte met het aanschouwen van de luxe en het omvangrijke assortiment van alle levensmiddelen die je je maar kon wensen.
Hoewel we regelmatig bij Lidl winkelen, gaan we voor het gemak ook dikwijls naar de buurt-super van Albert Heyn. Van m'n vrouw heb ik geleerd dat je ook moet kijken naar de onderste vakken waar de goedkopere spullen liggen.
We hoeven nog slechts te zorgen voor ons tweetjes.

Gedurende een jaar onderhouden we op onze zolderkamer een kast met levensmiddelen betreffende de meest basale levensbehoeften zodat we een maand lang kunnen overleven voor het geval van tijden in nood en/of het kompleet vastlopen van de wereldeconomie. Het is niet onverstandig om er rekening mee te houden dat er een periode komt dat de wal het schip keert en er een plotseling einde komt aan onze materiele overvloed. Tijdens de veertig jaren welvaart van de laatste decennia heb ik alleen maar kunnen konstateren dat het overgrote deel van onze samenleving steeds meer los van God is komen te staan.

Het is maar al te waar wat er geschreven staat in Jacobus 5:1-6
"Welaan dan, gij rijken, weent en maakt misbaar over de rampen, die u zullen overkomen. Uw rijkdom is verrot, uw klederen zijn door de mot aangevreten, uw goud en zilver is verroest, en het roest ervan zal tegen u getuigen en uw vlees verteren als vuur. Gij zijt schatten gaan opleggen, terwijl het de laatste dagen zijn. Zie, het loon, dat door u is ingehouden van de arbeiders, die uw landen hebben gemaaid, schreeuwt, en het geroep van hen, die uw oogst hebben binnengehaald, is doorgedrongen tot de oren van de Here Zebaoth. Gij hebt op aarde weelderig geleefd en u te goed gedaan, gij hebt uw hart vet gemest in de slachttijd."

De westerse economieën van Amerika en West Europa zijn door en door verrot.
Als westerse landen zijn we er altijd meesters in geweest onze handelsbelangen steeds veilig te stellen, meestal ten koste van de arme- en derde wereldlanden.
De fabelachtige rijkdommen van de superrijken schreeuwt naar de hemel en misschien is het God Zelf wel die op een gegeven moment zal zeggen:
'Aardlingen, het is nu wel genoeg geweest.'
En de jaren van overvloed worden vervangen door jaren van schaarste.
Als de helft van de wereldbevolking rond moet komen van amper een dollar per dag, wanneer komt dan de omslag?
Ik hoop dat God ons er allemaal klaar voor maakt, dat we weer in oprechtheid kunnen vragen: 'Geef ons heden ons dagelijks brood'.

En ook in moeilijke tijden blijft gelden, wat Jezus zegt: 'Maakt u dan niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden? Want naar al deze dingen gaat het zoeken der heidenen uit. Want uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft. Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden. Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad' (Matth.6).