Estafette stokje

Vijfendertig jaar geleden startte ik met m'n carrière in de christelijke boekhandel.
Ik kwam terecht bij 'Interlektuur' te Arnhem, toendertijd een toonaangevende
boekhandel. Als eerste in het land gaven ze een kwartaalabonnement uit
ten behoeve van een christelijke boekenclub. Ze richtten zich in het bizonder op studenten met héél veel bijbelstudiemateriaal in de Engelse taal.

Mijn eigen kennis van de Engelse taal beperkte zich tot die van het Mulo-onderwijs.
Naast m'n rol als echtgenoot en pappa van een gezin van vier kinderen, nam ik nog een paar maanden bijles in de Engelse taal, zodat ik deze taal beter zou gaan beheersen. Helaas, na enkele maanden moest ik de balans opmaken, het gaat niet lukken. Het spijtte me oprecht. De Engelse christelijke literatuur biedt zoveel kroonjuwelen die in het Nederlands niet te krijgen zijn.

Vandaag telefoneerde ik m'n jongste zoon, die in september met z'n vrouw naar Schotland gaan voor een één-jarige bijbelschool opleiding.
Ik bood hem zo'n vijftig ceedees aan met de komplete tekst van de bijbel in de N.I.V. vertaling. Af en toe luisterde ik wel eens naar zo'n ceedee, maar te weinig.

Met een gevoel van weemoed realiseer ik me, je tijd is gekomen om het stokje over te dragen aan je nageslacht. Er blijven genoeg dingen over waaraan ik plezier ontleen. Met het uitzicht dat ik volgend voorjaar zeventig ga worden, begin je eraan de bakens te verzetten. Het is maar al te waar, dat er voor alles onder de zon, een bepaalde tijd is.