Liefde is...zombies, parasieten, vampiers

Liefde doet rare dingen met je. Mensen zijn zichzelf niet meer. Sommigen zeggen dat het door een vreemde mix aan chemicaliën in je bloed komt, anderen zijn er poëtischer over. Wat is liefde? Als je genoeg films kijkt, is de diagnose simpel genoeg.

In de eerste plaats is er bij verliefde mensen is een enorme afname van de verstandelijke vermogens: glazig starende blikken, teksten in de geest van ‘ikhouookvanjouooo’, avonden tegen elkaar aan gezakt zitten of juist in trage optocht hand in hand door de stad. De lege blikken? De geestelijke afwezigheid? Gebrekkige communicatie? Ga ik te ver als ik de eerste stadia van een zombieinvasie zie?

Maar er is meer: verliefde mensen geven bonbons aan elkaar, gaan elkaar in chocolade gedoopte aardbeien voeren, samen aan dezelfde spaghettisliert slurpen, kortom: een onmiskenbare verandering in het eetpatroon. De doorsnee zombie zou toch op zoek gaan naar een hapje mens? Denk nog eens aan dat ene schitterende meisje, beleef nog eens die aangename samentrekking van je middenrif, die tinteling in de maagstreek. Vlinders...
Wordt het al wat duidelijker waar die bloemen en zoetigheid voor nodig zijn? Ineens zijn die vlinders helemaal niet zo schattig meer, als je bedenkt dat je het slachtoffer aan het worden bent van een parasiet die probeert je leven over te nemen (als je nog meer bewijs wilt, moet je op internet maar filmpjes met de term ‘Cordyceps’ zoeken). Vlinders in je buik? Eww!!

Nu kan het mij niet zoveel schelen als een groot gedeelte van de mensheid bestaat uit door vlinderparasieten bestuurde zombies. Als ik mijn salaris maar krijg.
Maar er is (nog) meer: de slachtoffers proberen de besmetting te verspreiden. Ze willen ineens hun vrienden en kennissen ‘koppelen’, er worden sites opgericht om het onaangetaste gedeelte van de mensheid aan de man of vrouw te helpen en ‘succesverhalen’ verschijnen op de voorpagina om te laten zien dat je vooral nog even moet volhouden voor de prins(es) op het witte paard komt voorrijden. En het dappere groepje dat nog stand houdt, wordt naar Funky Fish feesten gelokt. Het zou mij niet verbazen als rond middernacht de lichten uitgaan en dat dan ineens opvalt hoe lang de hoektanden van de andere gasten zijn.

31% van de mensen op FF is al verloren en in rest van de wereld zijn de cijfers nog slechter, maar wanhoop niet... Sleur, desinteresse en tijdgebrek schijnen belangrijke ingrediënten voor een geneesmiddel te zijn. (En als dat niet werkt of je wilt de plaag actief te lijf, is er altijd nog de oude trouwe honkbalknuppel. Kijk de films er maar op na.)

If you are reading this, you are the resistance…