Het Ligt Op Straat....

Kan het ook anders, vraag ik me af. Ik kan het niet nalaten om hier te noemen dat mijn gezicht is begraven in vraagtekens. Zijn er nou echt zo weinig mensen die wat ánders te doen hebben dan het gelijk halen met betrekking tot hun religieuze overtuiging bij een doelgroep die toch al grotendeels Christelijk is? Voelt het veilig om dit te doen bij mensen die je toch niet kent en waarschijnlijk ook niet zal ontmoeten? Jaagt een overdosis aan religieuze overleveringen mensen weg die iets moois maar helaas minder spiritueel verhevens te melden hebben?

Ik vraag het me af. Ook vraag ik me af waar de mensen met de ontroerende, gezellige, humoristische of bevlogen "dagelijkse bezigheden" zijn. Is het leven van mijn medefish soms zo saai dat hij het hier niet durft te delen? Of is het zo ongelooflijk spannend dat de tijd hem gewoon ontbreekt? Of is hier iets aan de hand waar ik mijn vinger niet op kan leggen...

Een paar jaar terug zei een toen zeer bekend lid van Funky Fish het volgende: de onderwerpen voor blogs liggen op straat! Het is me altijd bij gebleven. Het heeft ook geresulteerd in dat ik altijd naar de grond kijk als ik op straat loop, iets wat ik net daarvoor door middel van extensieve fysiotherapie-oefeningen af probeerde te leren. Helaas, geen resultaat, ik loop nog steeds niet rechtop. De evolutie heeft me ingehaald.

Overigens heb ik ontdekt dat, hier in Amsterdam, het straatbeeld onder Rutte niet erg is verbeterd. Er liggen meer papiertjes op straat, voor mijn deur ligt een leeg blikje van een soort bier dat blijkbaar zo goedkoop is dat ik het nog niet eens in de rekken van mijn supermarkt heb ontdekt. Bij de bushalte ligt een schoen en verderop een sok. Dat geeft te denken: wie loopt er nu op één schoen? En wat er vooral veel op straat ligt is poep. Hondenpoep wel te verstaan, in diverse tinten. Het grote voordeel van naar de grond kijken tijdens het lopen is dat ik tegenwoordig veel minder in de poep trap.

Naar de straat kijken tijdens het fietsen is trouwens weer iets wat ik jullie kan afraden. Zo fietste ik laatst richting het Museumplein, intussen keek ik hoopvol naar de grond, in de verwachting daar een lading onderwerpen voor nieuwe blogs aan te treffen. Ik vond het niet op de grond, maar wel in de aanrijding met het Amsterdamse paaltje. Je kan het schuine paaltje vinden bij de brug kruising Lijnbaansgracht en Spiegelgracht. Maar misschien was het paaltje al schuin voordat ik ertegenaan knalde.

Hoe dan ook, ik blijf hoopvol naar de straat kijken. Want ik geef gewoon niet op. Ik weiger te gaan kopiëren, ook al zou ik sommige leden van Funky Fish het liefst onder dwang met een zweepje doen laten terugkeren tot de juiste leer. Want echt waar, op een dag ga ik tussen de papiertjes, platgetrapte bierblikjes en de hondenpoep een onderwerp vinden dat een blog waardig is!