Tante Lu's heerlijke saté ajam

Het was een lange tijd stil rondom tante Lu. Al mijn smsjes, mailtjes en facebookberichtjes leken maar niet aan te komen. Was ze weer eens op zakenreis of had ze de stekker uit het contact gehaald? Twijfel overviel me.

Ik kwam er niet echt uit. Er moest iets gebeurd zijn. Ik vroeg al m'n vrienden en kennissen en tot slot natuurlijk zelfs haar neef of ze iets van haar hadden gehoord.

Vorige week kwam eindelijk de aap uit de mouw. Nu was ik te druk met in de wolken te zijn van mijn nieuwe nichtje, een geweldig wondertje, echt een ongelooflijk schatje. Ik droomde van de avonturen die we later samen zouden beleven. Maar precies die tijd probeerde tante Lu me te bellen. Alleen iemand als ik neemt liefst nooit de telefoon op, tenzij het mijn zus is. Dat had tante Lu moeten weten. Niemand anders kan me uit mijn ellenlange dagdromen halen.

Dus niet veel later kreeg ik een mailtje. "Neem je telefoon op!" stond erin. Wel zul je me nou. "Je moet me gewoon een sms sturen!" schreef ik terug. "Geen zin in. Neem je telefoon gewoon eens op!" En zo schreven we ongeveer twee dagen lang één-zinnige onzinnige mailtjes heen en weer. Tot ik uiteindelijk schreef: "Bel dan!" Even later had ik tante Lu aan de lijn. Nog voordat ik uitgebreid over de nieuwe familieaanwinst kon vertellen, zei tante Lu opgewonden "ik ga trouwen!"

Uiteraard viel ik stil. "Hallo! Baluwa! Ben je er nog?" "Uh.. ja?" zei ik terug. Trouwen? Tante Lu? Wat was er gebeurd? "Tante Lu! Wat is er gebeurd? Ik bedoel: goh wat leuk! Hoe heb je hem ontmoet? En wanneer ga je trouwen?" "10 juli!" Weer viel ik stil. En toen: "Dat meen je niet!" "Dat meen ik wel!" "Dat is wel erg snel he?"

"Wanneer kom je weer eens langs? Dan kunnen we bijpraten! Ik maak dan speciaal voor jou heerlijke vegetarische saté ajam!" Weer een stilte van mijn kant. "Baluwa? Baaaaluuuuuuwaaaa!" "Hmmm lekker, tante Lu, wel van die vegetarische toko in Den Haag toch?" "Natuurlijk, waar anders? Dat zijn mijn vrienden. En ze hebben de beste seitan in blik!" Het moest wel een Indo zijn waar tante Lu vol van was, want tante Lu had nog nooit het over saté ajam gehad.

"Trouwens, Warung Kokki gaat de catering doen! Lekker, rijsttafel!" "Adoe!" zei ik. Het schoot er gewoon uit. "Haha dat zegt Fred ook altijd!" Ik hoorde de lachgolfjes in tante Lu's stem.

Fred dus, een Indo. Tante Lu, volbloed Chineze vrouw aan de Indo-gerechten. Het moest niet zotter worden. Maar voor een vegetarische saté ajam maakt het mij niet uit, daar maak ik wel tijd voor en dan hoor ik vanzelf wel wat voor verhaal hierachter steekt.