Het beruchte dating dagboek

Eergistermiddag kreeg ik een e-mail met onderwerp “hey, hier is ie dan”. Aangezien de afzender bekend was, opende ik de mail. Ik snapte niet helemaal waar het over ging, er stond alleen maar “Groet, Chantal”. Er waren bijlagen maar wat ze weergaven was niet duidelijk. Ik dacht dat ze een serie zwart-wit foto’s van een soort mosveld had gemaakt of iets anders ondefinieerbaars uit de natuur. Er daagde me niks, dus ik stuurde haar een reply.

“Hey Chantal, leuk hoor, die natuurfoto’s bij je mail, maar wat moet ik ermee? Groetjes, Baluwa”. Ik kreeg al gauw een mailtje terug met het antwoord: “Beste Baluwa, heb je de bijlagen niet geopend? Dat zijn scans van de eerste pagina’s uit mijn dating dagboek!” Stuurde ze me zomaar pagina’s uit haar dating dagboek? Dat leek me nogal persoonlijk. “Hey Chantal, wat was nou de bedoeling van die scans? Kan je me niet gewoon het vervolg in begrijpelijke tekst mailen, zodat ik net als vorige keren die kan bewerken tot een smeuïg blogje?” “Nou, ik vertrouw je, Baluw, dat je er wat moois van maakt, ik heb nu even verder geen tijd. Als je vragen hebt, hoor ik ze wel. En daarnaast hoop ik natuurlijk dat je er wat van leert.”

Slik. Na dit heen en weer gemail bekeek ik de scans nog een keer. Het leek mij Sanskriet of zo. Of op zijn minst Arabisch. En beide sprak ik helaas toch echt niet. Moest ik met deze gegevens een blog maken? Ik printte de scans en draaide ze een slag. Ik probeerde een logica te ontdekken. Maar ik snapte het niet. Misschien was dit geschreven in de taal van de liefde en ik sprak die taal blijkbaar ook al niet. Ik deed wat ik altijd deed als ik dingen niet begreep en ik een probleem moest oplossen: ik luisterde naar de melancholische muziek van Idan Raichel. Idan troostte me als ik weer eens in de blauwe ogen van die ene onbereikbare man had gekeken en nachtenlang zijn gezicht op het plafond zag als ik de slaap niet kon vatten. Idan gaf me inspiratie voor het schrijven van gedichten over het voor mij onbegrijpelijke. Idan gaf me inzichten waarvan ik de herkomst niet kon verklaren. Dus kon Idan me vast ook helpen met het ontcijferen van deze bladzijden uit het dating dagboek.

Ik zocht mijn schrift met de dolfijntjes op de kaft op, dat leek me de juiste keuze voor de transcribatie van dit werk. En ik schreef een rijtje van de woorden die ik dacht te herkennen.

Te gaar
19.27 >> door de grond zak moment
Chique restaurant
Bijna weekend
Lange stiltes
Zegt nog niks natuurlijk
CD van Trinity Live
? Foto’s gemaakt?
Vis met handen eten.
Oog voor detail
Kasteeltje
Kinderen?
Frank is een schmug
Wezenloos
De meest gestelde vraag
Spinazie tussen tanden
Eet als een varken
Failing in love again
Laarzen fetish
mooie etalage
klasgenoot?
Oh nee, hij heeft vlinders....

Nog steeds had ik niet alle ‘Chantal code’ ontrafeld, maar de woorden die in het rijtje stonden waren veelzeggend. Toch durfde ik het niet aan om hier met behulp van mijn fantastische voorstellingsvermogen een verhaal van te breien, er waren nog teveel woorden die ik simpelweg niet kon lezen. Ik begreep ook niet wat de tekentjes op de scans betekenden, de vele pijltjes en rondjes. Het leek wel een organogram, of een flow-chart. Ik las Chantals laatste mail nog een keer. Hoe kon ik hier iets moois van maken? Dit was behoorlijk triest. Ik zag al helemaal niet in wat ik hiervan kon leren, behalve dat daten zo wel behoorlijk ingewikkeld werd. Moest je het niet gewoon dóen? Wat was het nut van zoiets?

Er zat niks anders op dan Chantal terug te mailen en te vragen wat ze ermee bedoelde. En wat ze dacht dat ik hiervan kon leren. Eigenlijk was ik een beetje boos. Ik zat aldoor in mijn upje thuis en zij had wel makkelijk praten met haar relatie. Mij opschepen met notities of wat het ook was van haar dating avonturen. Beetje interessant doen. Ze erkende mijn bezwaren en nodigde me uit voor een koffie, dan konden we erover praten. Tja, eigenlijk had ik er zelf ook om gevraagd, ik wilde wel graag wat meer blogs over daten; en als je dan het aangeleverd krijgt moet je niet zaniken. Dus hopelijk weten we binnenkort wat er nou in dat restaurant is gebeurd en wat Chantal denkt dat ik ervan kan leren.

P.s.: het plaatje bij m’n blog is dus niet uit haar dagboek. Alhoewel ik best wel wat hulp kan gebruiken bij het decoderen. Maar dat vraag ik dan aan Chantal tijdens onze afspraak.