Het kwam vandaag zo aan de orde in de groep:
hoe kijk jij tegen leeftijdsverschil aan?
enthousiast roep ik dan: ja! geef mij maar een jonge man!
Zo een een met een zachte huid en haren op zijn hoofd.
het liefst een bos. ( echte wel teverstaan)
Ook een graag met spierballen die voor mij kan zorgen als ik ouder wordt.
Nu moet u weten dat ik in mijn loopbaan als verpleegkundige,
tienduizenden kilo's lichaamsgewicht van patienten heb verplaatst.
mijn rug wil nu al niet meer zo. dus dan kan hij mij fijn sochtends uit bed halen en in de kleren helpen. het huishouden doen, voordat hij naar zijn werk gaat.
Als het allemaal wat veel is: dan stel ik voor dat ie wat minder gaat werken.
Niet te weinig i.v.m. hypotheek en onze minivakanties. die moeten ook nog bekostigd worden he?
Regeren is vooruit zien: over 10 jaar heb ik de gerechtigde leeftijd voor een seniorenwoning.. Handig met van die beugels in de wc.en een koffiesoos benee.
En als ik 10 jaar eerder dan hij met pensioen ga, dan kan hij mooi chaufeuren als ik naar de specialist in het ziekenhuis moet of als we een minitrip maken, kan hij de rollator uit de auto halen. en me helpen uit de stoel omhoog te komen.
Ah! heerlijk lijkt mij dat iemand die mij verzorgt. tegen de tijd dat hij met pensioen mag, rugklachten heeft regelen gewoon een particulier verpleegster, want gewone thuiszorg is dan niet meer te krijgen. Hij heeft daar in de jaren voor zijn pensioen toch extra uren voor gemaakt...want tegen die tijd kost een particulier zuster zo 50 euro per uur.( vraag en aanbod)
is er een moraal in dit verhaal?
misschien: bezint eer je een relatie ambieert met een ouder iemand.
heb ik genoeg penisoen om al mijn zorg straks te kunnen bekostigen?
Last but not least: Here: wat is wijsheid in deze?
