Onverwachte ontmoetingen

Onverwachte ontmoetingen

Bubbelbad
“Aaaaah!” met genoegen liet ik mij in het warme water van het bubbelbad zakken. Het was zaterdagmiddag en er waren veel kinderen in het zwembad. Zo ook twee tussen de bubbels die zich al kletsend vermaakte met een tennisbal “Zo! Die kan hard gooien voor een meisje” dacht ik, toen de bal met een zwiep riching vriend ging. Tot ‘zij’ uit het water omhoog kwam. Tot mijn verbazing was het een jongen van zo’n 8,9 jaar met behoorlijk lang haar. Nieuwsgierig geworden begon ik een praatje. De hockeytraining ging niet door, dus waren ze naar het zwembad gegaan,Ze vertelden wat over sport en school terwijl ze doorspeelden.
“Wat heb je mooie lange haren” zei ik. De jongen antwoordde “Ja, ik laat ze lang groeien voor mensen met kanker”. “Oh? Ken je dan iemand met kanker??”
“ Iemand uit de klas zijn vader had kanker” De jongen vertelde dat die vorig jaar was overleden.Sommige andere kinderen waren ook begonnen haren te laten groeien, maar waren weer gestopt.”Dus nu laat jij je haar groeien zodat ze voor iemand een pruik kunnen maken. Wat vinden je ouders ervan?” Die vonden het goed. “Sommige kinderen vinden dat ik eruit zie als een meisje maar daar trek ik me niets van aan” vervolgde hij.” Dertig centimeter, een jaar moet het groeien en dan gaat het eraf” Ik was onder de indruk van zoveel karakter op zo’n jonge leeftijd.” Wow , dacht ik dat wordt later een man die onafhankelijke keuzes durft te maken, en daarvoor zal gaan”.
“Maak je wel foto’s voordat je het haar laat afknippen? ”vroeg ik nog. Ja dat zou hij doen en weg was ie weer, achter de bal aan…


Frida
In de supermarkt stond ik een tijdschrift in te neuzen, toen naast mij een oudere surinaamse dame haar boodschappenmandje parkeerde. Rijzig type met keurige beige winterjas en een royaal gehaakte muts over haar hoofd. Ze dook naar een roddelblad. Even later hoorde ik haar mompelen toen ze het woord tot mij richtte: “Wat die kinderen van Conny Breukhoven nu maken.! De kluis stelen en dan gaat ze weer naar ze toe, Ze horen toch onderhand op eigen benen te staan. Se sou se moeten loslaten.hoe die met hun ouders omgaan !” De dame deed haar vermaning met een brede glimlach, gewoon, omdat die in haar gezicht zat gegroefd.
Snel blikte ik op haar bladzijden om te begrijpen waar ze het over had. “Kinderen vormen en hechten zich de eerst 4-5 jaar. Dat zijn de belangrijkste jaren en toen waren ze nog niet bij hun (Conny en Hans) Want ze hebben ze ouder geadopteerd.”
Hebt uzelf kinderen”? vroeg ik. “Nee ,maar ik heb veel kinderen opgevangen. In de jeugdzorg, ook van doen gehad met de jurisdische aspecten”. Eerst in Suriname,later hier” antwoordde de dame.
“ Maar had u dan niet zelf moeder willen worden” vroeg ik mij hardop af.
“ Weet je", zei ze, "als je een kind hebt hoor je er als moeder altijd voor ze te zijn . Ze zijn me wel aangeboden hoor, een kind” Een vriendin die een andere man kreeg, die wilde ze aan mij geven, maar ik heb nee gezegd. Ik werkte, en dan kan je als moeder er niet altijd voor ze zijn. Als je als man een vrouw wilt en ze heeft al kinderen, dan aanvaard je ook haar kinderen!”
De dame kwam goed op dreef. “ Oeweet je,. Ik zag in mijn werk in de jeugdzorg ouders“die elkaar eens eeuwig trouw hadden beloofd en dan elkaar afmaakten in gevecht om het kind. Ik had er geen vertrouwen in. Daarom ben ik nooit aan een man begonnen..Ik zei ook tegen mezelf: Frida, je moet jezelf kunnen bedruipen.”
“Maar heb u dan nooit sjans gehad” vroeg ik brutaal, nieuwsgierig geworden “ Oh ja! Lachte Frida, “ maar ik stuurde ze weg. Oprotten opzouten” zei ik. En zo was het. Met eigen kinderen had ik twee dingen half gedaan.”.
Frida vertelde nog hoe ze een christenvriendin had gehad, wiens man altijd het geloof van zijn vrouw had geminacht. Zelf na haar overlijden in de kerkdienst geen respect: tegen haar wens in had de man haar laten cremeren.

Enerzijds vond ik het jammer dat Frida nooit vertrouwen had gevonden in een betrouwbare man maar ik begreep dat de realitet die ze had gezien haar anders had doen kiezen. Anderzijds bewonderde ik haar om haar zelfstandigheid en afwegingen. Wat een mooi mens..!

Zonder er erg in te hebben overkwamen mij afgelopen week deze twee ontmoetingen. Gewoon omdat ik eens een keer niet haastte, omdat ik de tijd nam om te luisteren. Ik heb mij voorgenomen om dit eens vaker te doen… Wow , wie weet wat er nog meer op mijn pad komt..