Wildplasser betrapt

Het mooie weer in acht nemende, dacht ik: 'Kom op, joh, maak die zondagse wandeling'. Alzo geschiedde.
Het was wel wat koud, maar zo'n heerlijk wandelweggetje, duizend meter buiten de bebouwde kom, dat moet toch kunnen. Het hele traject leg ik in veertig minuten af.
Het is overal goed voor en het geeft je ook het gevoel dat je wat aan jouw conditie doet. Inmiddels had ik de helft van m'n wandelweggetje, alléén voor wandelaars, afgelegd.

Van het weggetje door open akkerland, sloeg ik de bocht om naar een weggetje dat toegang gaf tot een eikenlaantje, omzoomd door mooi natuurgebied.
Op zo'n twintig meter afstand stond een man tegen een eikenboom te plassen.
Oeps.
De plasser deed z'n uiterste best om de kleine boodschap met grote spoed af te ronden. Met een groot gevoel van gêne ritste hij z'n gulp dicht. De spanning zinderde door de ijle atmosfeer. Inmiddels was ik hem op op ongeveer vijf meter genaderd. Ik hoorde hem nog 'sorry' mompelen, waarna hij snel met afgewend hoofd z'n weg vervolgde.

Ik had nog kunnen roepen: 'Geeft niet kerel; we blijven mannen!' Of... ik had een andere relativerende opmerking kunnen maken om z'n verlegenheid weg te nemen.
Maar zo adrem was ik niet.
Ik merkte dat mijn pas sneller was dan de zijne.
Met enkele seconden zou ik hem passeren.
Zijn verlegenheid met de situatie sloeg op mij over en in dat gevoel van wederzijdse gêne was het ook niet passend hem met een duidelijk 'goede-middag' te groeten.
Dat zou in elk geval niet oprecht gemeend zijn. Welbewust vertraagde ik m'n pas zodat de afstand tussen ons beiden weer groter werd.

Na zeshonderd meter stopte het laantje en liep uit op een verharde weg.
Als hij rechts af zou slaan, dan zou ik nog eens achthonderd meter achter de betrapte man aansukkelen. Gelukkig sloeg m'n slachtoffer links af zodat ik met gezwinde spoed m'n weg kon vervolgen. Ik had waarlijk compassie met de arme man. Hoe dikwijls heb ik mezelf, wanneer ik me onbespied achtte, en de nood hoog, aan een dergelijke overtreding schuldig gemaakt. Daarom, lieve lezer of lezeres, sta niet al te snel met jouw oordeel klaar. Ook wildplassers hebben gevoelens.