Zelfmedelijden

Vandaag (zaterdag) was het mijn vrijwilligersdag in de boekenwinkel. Relatief kwamen er maar weinig klanten.
Ik kon het niet helpen dat ik tijdens het niets doen memoriseerde welke doeleinden ik in mijn leven niet heb kunnen verzilveren.

En voordat ik er erg in had, zwom ik in de fuik van zelfmedelijden. Ik zwolg in deprimerende gevoelens van zelfmedelijden en de zwartste scenario's kwamen op in mijn gedachten. 'Willem Anne, zo'n vrome jongen. Ondertussen zou je eens moeten weten...'

Soms kan het heel gevaarlijk zijn als je je voortdurend spiegelt aan allerlei literatuur hoe sommige zaken beter hadden kunnen gaan.

God zij dank kwam er een voor mij onzichtbare engel binnen gewandeld (misschien 'vloog' hij/zij wel) en die fluisterde me zachtjes in de oren: 'Laat je niets wijs maken door die zwarte; niets anders dan vals bedrog!'

En even plotseling als die zwarte wolk van deprimerende gedachten over mij was gekomen, even plotseling verdween die duistere wolk als sneeuw voor de zon.
Wat is onze God toch een goede God en wat zijn wij vreselijk bevoorrecht dat we zo'n innemende Heiland mogen dienen!

Zelfreflectie kan af en toe zijn waarde hebben.
Maar pas op, soms is het een ware valstrik van de duivel.
Als jij jezelf herkent in zulke gemoedsschommelingen, realiseer je dan dat er Eén is die alles weet van jouw sores en dat Hij er boven staat.

Hebreeën twaalf roept ons steeds weer opnieuw op, dat ons oog alléén gericht zal zijn op Jezus!!
Wil jij, samen met mij, deze geloofsstrijd aangaan??!!
Op Golgotha heeft Hij een glorieuze overwinning behaald.
En wij mogen delen in Zijn overwinning.