Het gevoel van eenzaamheid

Gisterenavond bij het naar bed gaan nam ik een stapeltje
boeken mee, onder anderen een pastoraal boekje van de schrijfster Laura Reedijk: 'Het gevoel van eenzaamheid'.
Het is voor mij een geliefkoosde bezigheid altijd wat lektuur mee te nemen als ik naar bed ga.
Na een overigens zeer geslaagde dag bevond ik me in een
lichtelijk melancholieke stemming. Het lezen van de korte verhalen uit het boek maakten me er niet vrolijker op.
's Ochtends had ik nog wel zó de liefelijke tegenwoordigheid van de Here ervaren. Dat was min of meer de hele dag na blijven gloeien.

's Avonds rond etenstijd kwam onze oudste dochter met man en
drie kinderen op bezoek. Ik kreeg even de vuurdoop tijdens de krachtmeting tussen pa en z'n oudste puberende dochter.
Sjonge, wat een hectiek in onze anders zo rustige woonkamer.
Met vijf kinderen en aanhang ben ik ov erigens wel wat gewend.

's Avonds bij het slapen gaan liet het lezen van het boek
van Laura Reedijk me niet onberoerd. Het volgde de hele nacht in m'n gedachten. Je hoeft er niet oud en gepensioneerd voor te wezen om gevoelens van eenzaamheid te herkennen. Ik realiseerde me dat in ons landje honderdduizenden jongeren tussen de twintig en veertig jaar zich stik eenzaam voelen.
Eén van de belangrijkste redenen is volgens mij wanneer je afgesneden bent van je diepere zelf.
Heel veel gevoelens van onbehagen worden opgevuld met harde muziek, tranguillizers, alcohol, computerspelletjes of met drukke sociale bezigheden.
Het is zó van belang dat we met regelmaat onszelf toegang verschaffen tot ons diepere zelf.

Gisterenavond, na het lezen van enkele weinig opwekkende verhalen, was er ineens dat rustpunt waar ik naar verlangde:
écht gebed: ik kon me vrijuit spreken in relatie tot m'n God en Vader. Dat geeft me een erg plezierig gevoel. Dan ga je ook lekker slapen.

Dat weerhield me er niet van om 's nachts te blijven mijmeren. Hòe komt het toch dat zoveel mensen eenzaam zijn?
In onze onrustige en jachtige tijd heeft elk mens het nodig dat de relatie tot z'n Schepper hersteld wordt.
De leegte in iemands leven is op geen enkele andere wijze te compenseren wanneer die relatie verstoord is.
Je komt eigenlijk alléén tot een gelukkige partnerkeuze vanuit een bestaande harmonie in jouw eigen leven. Als je de ander nodig hebt om de leegte in jouw eigen leven op te vullen, dan maak je een slechte start.
Alléén de heilige Geest kan ons in die plekken van ons bestaan, die herstel nodig hebben, genezend aanraken.
Als dat gebeurt komt ook de toegang tot ons diepere zelf weer vrij te liggen. Dan kunnen we afscheid nemen van al die ballast aan oppervlakkige bezigheden.