Adam

Het was zo lang geleden
trots was ik op deze volmaakte man
wijsheid en talent, liefde en kracht
de eerste, en ik was gemaakt voor jou

kon ik met jou genoegen nemen
of wilde ik meer dan ik had
we werden meegezogen
nu ben ik je kwijt en zo ook mijn hart

ik ben op zoek, ik staar me blind
ik ben vergeten waar het zich bevindt
kan ik hem vinden, dan vind ik ook jou
want het doet zo een pijn – een muur waar ik niet achter kan

man

je zit gebogen, je trots is weg
je doet een poging maar het is niet oprecht
heb jij berouw of is het een farce
maar jij zwijgt

Zie onze kinderen, ze betalen de prijs
vermoord de één, de ander op vlucht
dus sta ik achtergebleven op de bergkam
maar voel het, in mijn buik groeit hoop

Want ik weet dat hij ooit komt, zaad van de vrouw
zie, groeit mijn nieuwe hart in de aarde
groeit er een boom van hoop
mijn man, ik wacht op jou

verwacht met mij de tweede Adam