De cirkel doorbroken

Zij is een mens, een vrouw.
Het leven heeft geen greintje medelijden met haar gehad.
Hard en grauw was haar dagelijkse werkelijkheid.
Ze heeft tijdens haar leven
leren vechten en slaan en schoppen.
Als ze dat niet had gedaan,
hadden anderen haar wel vermorzeld.
's Nachts, als niemand haar ziet,
huilt ze hete tranen.

Ze heeft nooit haar schoolopleiding af kunnen maken.
Maar toch heeft ze het zo ver kunnen schoppen
dat ze bedrijfsleider werd
bij de plaatselijke Kruidvat-winkel.
Ik zal ze krijgen, die ellendelingen.
Ik zal ze krijgen .....
De jongere meisjes in de winkel zijn bang voor haar.
Bang voor haar genadeloze houding ......
In de loop der jaren
heeft ze een krachtig pantser om haar ziel opgetrokken.
De aanval is de beste verdediging.

Ze loopt alweer tegen de dertig.
Aan kerels heeft ze de pest.
Viespeuken zijn het.
Het enige wat hen interesseert is sex. Bah!
Een paar keer heeft ze een kortdurende relatie gehad
en dat heeft voor haar niet zo goed uitgepakt.

Ondanks haar drukke leven is ze eenzaam tot op het bot.
Ze ziet er niet onknap uit
hoewel enkele harde en verbeten lijnen haar gezicht tekenen.
Aan God heeft ze geen boodschap.
Kerkmensen zijn een stelletje hypocrieten.

En nou is het weer december geworden.
Sinterklaas, tsja, met wie zou ze dat vieren,
maar straks ..... al die lange avonden.....
en dan die immense duisternis in haar ziel.
Gek is ze niet.
Af en toe breekt er een greintje inzicht door
dat ze zelf mede debet is aan haar situatie.
Waar is licht .....?
Waar vind ìk licht ??
Ondanks haar stalen corset is ze toch
niet helemaal afgestompt in haar ziel.

's Zondagsmorgens bij een kopje koffie zapt ze bij haar TV.
Daar komt Arie van der Veer aan fietsen
in het gezelschap van een interessante gast.
Ze blijft even luisteren.
Ondanks haar neiging om alles
wat met godsdienst te maken heeft weg te zappen,
blijft ze wat langer luisteren.
het gesprek gaat haar boeien.
En weer heeft ze last van die vervelende tranen.

Twee dagen later vermant ze zich
en zoekt kontakt met de EO-nazorglijn.
Al voelt ze zich dan een manwijf, zò kan ze niet verder.
Zò wil ze niet verder.
Als een vis die naar lucht hapt,
deelt ze haar leven met de mevrouw
aan de andere kant van de telefoonlijn.
Ze heeft zichzelf niet meer in de hand.
Alles gooit ze eruit.
Na het gesprek neemt ze enkele anti-depressiva
en zoekt haar bed op.

In hemelse sferen tekent zich beweging af.
Een batterij dienende geesten komen in beweging.
Een krachtige engel neemt zijn positie in
bij de ingang van haar appartement.
Andere engelen fluisteren haar diepe vrede in
na het gebed van de EO-nazorgster.
Gek, hoewel de anti-depressiva haar uitwerking niet missen,
wordt het wonderlijk licht in haar hoofd.
Het is net of er een zwaar pak stenen
van haar ziel wordt afgenomen.
Ze kan het niet goed traceren
maar het is of er in haar binnenste
een knop wordt omgedraaid.

Zou het dan tòch waar zijn ??
Een diepe vrede vervult haar.
Nog enkele seconden en ze slaapt......
Het lijkt wel of de scherpe lijnen van haar gezicht
vervagen.......
Engelen houden de wacht.
Vrede op aarde
in de harten van mensen
in wie God een welbehagen heeft.