In de steek gelaten

Ik heb je heel erg gemist.
De breuk tussen jou en mij voltrok zich zo abrupt.
Ik dacht dat je oprecht van me hield.
Maar plotseling gingen jouw avances naar een andere uit.
Ik wist niet wat jou bezielde.
Jij liet me zitten met de brokken en ik begreep het niet.
Heel langzamerhand herstelt mijn leven zich weer.
Ik mòet wel; daarin heb ik geen keus.
Steeds meer ging ik twijfelen aan al die mooie woorden
die mensen tegen me zeiden.
Wat is waarheid?
Wat is toneelspel?
Hoe bouw ik weer een stukje zelfvertrouwen op
om iemand te kunnen vertrouwen?
Ik had me echt aan jou gegeven
maar voor jou telde dat blijkbaar niet.
Weet je, ik ben niet van graniet.
Dingen laten me niet onberoerd.
Na de woede van de eerste weken
merkte ik dat de liefde van Jezus me niet had verlaten.
Ik was nog zo verward,
ondergedompeld in gevoelens van zelfmedelijden
En ik was ook heel erg boos op jou,
dat je me dit geflikt hebt.
Ik wist bij Wie ik trecht kon.
Iemand die onvoorwaardelijk lief heeft.
Zijn naam is Jezus.
Steeds meer ging ik begrijpen
dat Hij niet alleen maar een stoplap is
voor mijn verwarde gevoelens
maar dat Hij oprecht om me geeft.
Ik ervaar zijn vergeving; zijn begrip.
Hij koestert me
en er komt weer iets van hoop in m'n hart.
Ik bemerk dat zijn liefde zo helemaal anders is
dan de genegenheid van mensen.
Hoe het in de toekomst allemaal verder moet,
dat weet ik niet.
Ik hoef het ook niet te weten.
Als meer dan ooit
ervaar ik dat Hij me vast houdt en om me geeft.
Voor Hem hoef ik me niet beter voor te doen
dan zoals ik ben.
Ik ben je niet vergeten
maar ik heb je wel los gelaten.
Ik hoop dat het je in de toekomst goed zal gaan.
Ik zelf heb weer uitzicht gekregen op betere tijden.
Daarin heeft de Here me geholpen.
Ik kan er nog niet bij
dat Hij me steeds weer opgezocht heeft.
'Here, ontfermt U Zich over mij;
ik wil graag de weg gaan, die U voor mij bereid hebt.'