En... MAG ik nu even????

Het is laat in de avond, nee wacht, dat zeg ik verkeerd. Het is vroeg. Vroeg in de nacht.

Ik ben heel hard aan het werk, in het kader van lekker relaxen, op mijn boerderij. Nee, geen echte, het is een... virtuele boerderij. Ik ben helemaal in mijn nopjes, oude tijden herleven: veldjes omploegen, zaadjes zaaien, oogsten! Maar dan zonder vieze handjes en het gaat allemaal lekker snel!

Zeg maar gerust: virtueel heb ik góed te eten!

In het echt trouwens ook. Dankzij het inkomen via onze soosbroeders, kookkunsten van lieve vrienden en natuurlijk de lunches die ik probeer mee te 'pikken' in de kerk bij weer 's een kringleidersbijeenkomst. Alhoewel ik daar tegenwoordig wat minder tijd & fut voor heb (ander verhaal).

Hoe je het ook wendt of keert: virtueel of in het echt heb ik gewoon niet te klagen! En ik eet lekkere dingen, dat moet ik er zeker bij zeggen. Ik mag écht niet zeiken! (Okee, soms eet ik roggebrood door de linzensoep, maar ook dat is best lekker als je enorme trek hebt hoor!)

Maar... je hoort hem al aan komen, de beruchte maar...

MAAR... komt ie dan: er knaagt dus iets aan me. Alsof ík eten ben, knaagt er iets aan mijn ziel. Hap hap hap! Nee, ga weg! Maar voor me zie ik het lachende gezichtje van een meisje. Ik heb haar eigenlijk nog nooit in het echt gezien, dat leek me wel wat. Stoer, je sponsorkindje een hand geven! Ach, dat zit er niet in. Ik heb wel eten, maar vliegen? Not yet... (behalve die vliegen ín mijn huis....)

Ik zie haar foto dus voor me. Al sinds 2004, dankzij de man van wie ik graag een concert bijwoon, krijg ik lieve brieven van dr. Ik doe mijn best om terug te schrijven, maar weet gewoon soms de woorden niet. Dan maar een kaartje met stickers, alhoewel ze er nu denk ik íets te oud voor is. Haar broertje blij... Wat is jouw lievelingseten? schrijf ik. Ik dacht patat met een kroket. Of happy meal van MacDonalds.

En zo kom je dan ook te weten dat het elders in de wereld helemaal niet zo normaal is. Dat je een reep eerlijke chocolade weg kaant. Of dat je een plakje kaas op je bruine broodje doet. Of dat je aardbeien eet. (Lekker trouwens, op beschuit met een beetje honing!)

Wat er aan me knaagt, is dat honger niet verkoopt. Honger is gewoon NIET populair. Kijk maar naar ál die kookprogramma's. Koken is populair!! Culinair uit je dakje gaan! Ja... wat er aan me knaagt, is dat het blog van Nathan op de voorpagina staat maar dat het amper wordt gelezen. En zo wel, dringt het dan eigenlijk wel tot de lezers door? Tot mij eigenlijk niet zo... Honger! Wat erg zeg? En ik eet een tussendoortje. Yum!

Dus heb ik een vraag. Even serieus na al mijn spielerei. Denk er maar 's over na, nu je nét (ja ik zag het wel) dat koekje in je mond stopte! Hahaaa! Nee, sorry, dat is manipulatie... Mijn excuses. Maar, uh, zou je, als je toch even hier rond hangt, dat blog kunnen lezen (als je het niet al gedaan hebt)?

En als je eruit bent, mij kunnen vertellen wat er eigenlijk verteld wordt, want uhmmzz... zover was ik eigenlijk nog niet gekomen. (Shame on me!)(Maar jullie zijn vast helderder dan ik, hoop ik...)

Was het iets over... hoop doodt honger? Of uh... Naja... enlighten me!