Het einde

Laat ik eerst eens beginnen met voor hoeveel ik vorige week een zakje waswortels "in de aanbieding" heb gehaald: 59 eurocent. Ik heb geen idee hoe duur ze dan normaal zijn, want ik koop sinds jaar en dag biologische winterwortels, waarvan vervolgens de meeste bij mijn konijn in het hok eindigen. (Ze is dan ook héél gezond!)

Als ik me verveel, ben ik meestal ook erg moe. Als ik niet moe ben, probeer ik ervan te profiteren door heel veel te doen. (Ziedaar het lot van een chronisch zieke: acceptatie is een mooi woord als je huishouden en je administratie voor je worden gedaan...). Maar als ik moe ben, verveel ik me, want het alternatief - slapen - ligt voor mij niet binnen handbereik. Lijkt me heerlijk, als dat kon! Moe zijn, demonstratief "gaaaaaaaaap" doen en dan flirten met je lonkende bed. Die jou vervolgens beloont door je in slaap te wiegen omdat je zo slaapdronken bent. Hmmm, heerlijk.

Vooral vanavond, want dat zou me gered hebben van om de kop op de bank hangend Knevel en van den Brink zien. Ook andersom hen aanzien is het geen succes, kan ik je wel vertellen. Ook niet als je er een Liga bij neemt. Of twee. Of wel vier crunchy (want dan hoor je ze niet.) Zelfs niet als je met je voeten op de muur en je hoofd op de grond een somsudoku probeert op te lossen, tíjdens het eten van die Liga's alsmede tijdens het in je mond laten rondgaan van een slok rosé (vraag niet hoe ik dat voor elkaar kreeg!) (Ja, mijn hoofd op zij draaien en dan het glas voorzichtig naar mijn mond brengen. Als je ooit op bezoek komt, herinner me er dan aan dat ik nog moet dweilen bij de bank.)

Nee, het redde me niet om naar een oude ventjesprogramma met gezapige onderwerpen te kijken. *gaaaaaap* deed ik demonstratief maar ze hadden er geen boodschap aan. Maar het kijken bleek uiteindelijk toch een doel te hebben, en dat ontdekte ik al kijkenderwijs. Want toen het over wortels ging wist ik niet hoe snel ik weer rechtop moest zitten en de somsudoku aan de kant moest leggen. Ik was helemaal dizzy.

Want welk een dramatisch nieuws was vanavond dus te zien op de EO. Het einde is gekomen, en het begint hier. In ons welvarende landje is de fundering van ons bestaan aangevreten. Door die gesjeesde mannetjes in snelle auto's die hebben bedacht dat alles draait om vette winst.

En daar zat ie dan. Droog vertelde hij van het verlies. Jaar in jaar uit zo weinig voor je verbouwde producten krijgen dat je uiteindelijk maar moet stoppen, omdat je geen geld hebt om in onderhoud van de machines te steken. Als je Massey Ferguson in onderdelen bij de sloop ligt, kan je geen wortels meer verbouwen. Zelfs niet als ze worden verkocht met verlies. Ik hield het niet meer droog.

Alhoewel ik vaak biologische winterwortels haal, haal ik dus ook wel eens gewone wortels en waswortels. Kan me geen bestaan zonder wortels voorstellen, al was het maar omdat ik een Nederlander ben die leeft van hutspot, en wat zal ik mijn konijn voorschotelen? Droog voer? Wie zal nog vol overgave "ik ben toch geen konijn!" gaan zeggen als er weer een wortelsalade bij de barbeque wordt geserveerd.

Net als Knevel vraag ik het me af. Waar dat verschil blijft. Zeg maar die 54 cent voor die halve kilo die ik vorige week kocht, want als zo'n boer zo'n 10 cent krijgt, en de supermarkt heeft het in de aanbieding, dan moet er toch iets meer dan alleen die supermarkt tussen de boer en de klant zitten waar dat geld blijft?

Dus ik baal wel een beetje. Wat een oneerlijkheid! En ik had ook wel vrijwillig worteltjes willen gaan rooien. Niet eens omdat het zo oneerlijk is, maar gewoon omdat ik me nu dus zo verveel. Gezellig met andere mensen in Ens of Enz of hoe die plaats heet op het veld wortels uit de grond trekken en dan aan de nog minder bedeelden uitdelen! (En misschien nog een paar wortels meenemen voor mijn konijn, ook al bedeel ik haar best goed met wortels...). Maar goed, dat gaat dus niet, want als ik morgen weer wat fitter ben (hoop ik) ga ik weer bezig met virtueel bewerken van wortelplaatjes. Want dat is mijn werk (onder andere). (Dat verklaart waarom er geen toepasselijk wortelplaatje bij dit blog is geplaatst ook.)

En ik vrees dat er een nieuw gezegde bij is gekomen. Als er straks geen boeren meer zijn om onze wortels (maar ook uien, aardappels, spruitjes en taugé ) te telen, en de vliegtickets duurder worden omdat wij onze 'Hollandse' winterwortel uit Kenia importeren, gaan onze gedachten bij het eten van zeekraal en verse maden uit naar die delicatesse van weleer: vers gestampte hutspot...

De wortel wordt duur betaald. Máár, ze zijn er nu nog: dus hup, gauw op weg naar die boer om zijn worteltjes te rooien!


(Meer weten: moet je tóch helaas even naar Knevel en van den Brink kijken...)