Ouders, en ons godsbeeld

De meeste FF-ers, die dit lezen, hebben waarschijnlijk een
christelijke opvoeding gehad. Er zijn echter maar weinigen
onder ons die kinderen zijn van volmaakte ouders.
Tòch geloof ik, dat de meesten onder ons, blij zijn dat ze via hun ouders deel hebben gekregen aan het christelijke
gedachtengoed.
De weg van kind naar volwassenheid is een voorlopig traject.
Ik ben er dankbaar voor dat ik als tiener ècht de Here God
leerde kennen en - ondanks heel veel ups en downs - heeft Hij mij nooit meer losgelaten.
En mijn natuurlijke ouders waren toch maar degenen, die me
op de wereld gezet hebben. Je kunt het kennen en dienen van
God niet loskoppelen van het christelijk erfdeel, dat je via
jouw ouders hebt meegekregen.
Omdat ouders nu eenmaal zeer onvolmaakt zijn, zijn er wellicht wèl onderdelen die gereset moeten worden in de levens van hun zonen en dochters.

Een paar weken geleden mocht ik tijdens een conferentie een
groepje leiden. Naast alle toespraken en tijden van gebed
kwamen we ook als afzonderlijke groepen dagelijks kortere-
of langere tijd bij elkaar. De meeste deelnemers van 'mijn'
groep waren vrouwen. Vrouwen, die zich met hun hele hart er
naar uitstrekten heelheid van God te ontvangen. Maar .....
bijna een elk van hen moest leven met een zeer gehavend
vaderbeeld. En tòch heeft de heilige Geest tijdens die week
hele mooie dingen gedaan. Zelf moest ik a.h.w. worstelen met
- zo voelde het aan - een collectief schuldgevoel van, wat
hebben wij mannen er een zooitje van gemaakt. Gevoelens van
schuld en schaamte, kansen die nooit meer terug komen,
bejaarde ouders met vastgevroren gevoelens, zèlf groot
geworden zonder enige geestelijke toerusting .....
Binnen de veiligheid van Gods bescherming hebben we heel veel naar elkaar toe uitgesproken waarna we veel tijd namen
om te bidden en te luisteren naar helende woorden, ingegeven
door de Geest van God. Waar wonden zo diep geslagen zijn,
kun je niet via de weg van het logisch analyseren, oplossin-
gen bedenken.

In Romeinen 8 lees je: 'Maar ook de Geest komt onze zwakheid
te hulp. Want wij weten niet wat we bidden moeten en hoe we
het moeten zeggen, maar de Geest neemt het voor ons op met
verzuchtingen die wij niet zouden kunnen uitspreken. En God,
die onze geheimen kent, weet wat de Geest daarmee zeggen wil, omdat die voor de gelovigen opkomt op een manier die
God verstaat. We weten trouwens dat God in alles een vriendelijke helper is voor hen die Hem liefhebben, voor hen
die Hij besloten heeft te roepen. Want God kende zijn mensen
al van tevoren, en Hij heeft van tevoren bepaald dat ze op
zijn Zoon moesten lijken .............'

de Geest komt onze zwakheid te hulp
de Geest neemt het voor ons op
God, die onze geheimen kent
in dit alles is God een vriendelijke helper

Het kan alléén door de liefelijke aanwezigheid van de heilige Geest dat verknipte vader- of ouderbeelden gereset
worden. Dat de foute informatie gewist wordt, zodat
bovennatuurlijke bronnen onze ziel volop open zetten voor
't herstelde vaderbeeld van God.
Waar menselijke pogingen om nader tot elkaar te komen
gereduceerd zijn tot nul komma nul, dat hoeft het voor de
heilige Geest niet uit te sluiten dat bronnen van Gods liefde worden aangeboord waardoor we boven onze eigen beperkingen worden uitgetild.

Ook ná die conferentie had ik behoefte om nog weer eens
dingen uit te spreken naar m'n oudste dochter van 40 jaar.

In het algemeen gesproken denk ik, dat vrouwen een directere
toegang hebben tot hun eigen zieleleven, dan mannen.
Daardoor zijn vrouwen veelal kwetsbaarder, maar .... dat is
de paradox........... uiteindelijk toch sterker.
Mannen zijn er meesters in de gevoelige kanten van hun
persoonlijkheid weg te schoffelen, de roerselen van hun
zieleleven te onderdrukken.
De verseksualisering van onze maatschappij reduceert mannen
tot karikaturen, zoals God het bedoeld heeft, zoals mannen
zouden moeten zijn.

wordt vervolgd