Blog
Uitzicht op een hospice
Door datingsite- en communitylid
Willem-Anne
03-06-2009 10:37 | bekeken:
870 | funked:
0 | reacties:
0
Ik telefoneerde net naar een goede vriendin van ons.
De kanker is voor de tweede keer teruggekomen.
Twintig jaar geleden betekende ze veel voor ons in onbaatzuchtige hulp voor onze jongste kinderen bij een opstartend bedrijfje.
En al die lange jaren hebben we via de post lief en leed met elkaar gedeeld.
Als de jongste twee kinderen jarig waren, was er die vertrouwde verjaardagsbrief van tante Alie met een briefje van 5 euro.
Toen Alie 50 was, werd er een groot feest van gemaakt.
Een kostbaar mens voor zichzelf, voor haar familie en voor God.
Tientallen jaren aktief in het pastoraat.
Ondanks haar eigen zwakheden deed haar toewijding aan God daar geen afbreuk aan.
Tijden van depressie waren haar niet vreemd.
Maar Alie klom steeds weer uit haar dalletje om daarna beschikbaar te zijn voor andere mensen.
Alie kon luisteren en andere mensen het gevoel geven dat ze waardevol zijn.
Alie is nooit getrouwd geweest.
Nu houden we regelmatig via de telefoon kontakt en vanmorgen deelde ze met me dat haar hoog bejaarde moeder bij haar in de buurt komt wonen.
'Hopenlijk overleef ik haar'.
Ik vertelde haar dat ik tijdens de Opwekkingsconferentie voor de vierde keer het mooie boekje heb gelezen van Rebecca Springer. Het boekje heet: Binnen de hemelse poorten. Het beschrijft een hemels visioen van iemand die het voorrecht werd vergund de oversteek te maken over de hemelse rivier.
Als de dood onafwendbaar lijkt, waar kunnen we elkaar anders nog mee bemoedigen.
We zijn vaak zulke dwaze mensen; maken ons zo ongelooflijk druk om ons welzijn voor het hier en nu terwijl God ons dit leven schenkt als een geweldige kans om straks in hemelse sferen reizend ambassadeur te zijn voor Zijn Koninkrijk.
Miljoenen jaren liggen in 't verschiet. Het is niet te vatten.
Randy Alcorn kan heel beeldend over deze materie schrijven.
Gelukkig was Alie vanmorgen in een redelijk gelukkige stemming. Dan kost een telefoongesprekje ook minder gheestelijke energie.
Elkaar tot hand en voet zijn.
Ons realiseren dat we tijdensd dit korte leven in een soort proeftuin leven.
Alie leeft bewust toe naar haar hospice.
Maar dan wel met het vooruitzicht op onvergankelijk leven!