Ontrouw

Heerlijk was het. We hadden sowieso een gezellige avond gehad, samen op de bank. Gewoon, in de gewoonste vorm van het woord. Geen stress, daar heeft ze zo'n hekel aan. Geen gedoe om de deur uit te gaan, maar gewoon een filmpje op de bank. Wijntje doen. Lekker warm tegen elkaar aan. Zachtjes strelen. Dat is heel belangrijk. Zo strelen dat ze na verloop van tijd hun lichaam naar je handen voegen. Dat ze de intense warmte die van je handen komt met gesloten ogen ervaren en de rest van de film totaal onbelangrijk geworden is. Want je kunt een film gaan kijken om een film, maar je kan het ook doen voor het gezelschap en wat dat gezelschap je te bieden heeft. Ik weet dat u nu zou kunnen denken dat dit niet prudent is. Ik geef het toe, maar wat kan ik er aan doen? Het is mijn natuur. Ze werpt zich in je armen en dan afwijzen?

Naarmate de avond vordert raak je op 1 of andere wijze in elkaar vervlochten. De hersenen worden niet meer gebruikt, er wordt puur over en weer gesproken met emoties. Een glimlach, een diepzinnige blik (God wat kan ze me aankijken), een knuffel, het innig genieten van elkaar.

Ik houd van haar en dat weet ze. Ze maakt er wel eens gebruik van, maar ik doe het ook allemaal zo graag voor d'r. Ze is gewoon onweerstaanbaar en dat gebruikt ze. Ik geef om haar en ben er van overtuigd dat ze het beste verdient. Bovendien, ik krijg er ook zoveel voor terug...

Je wacht af. Gespannen, want je wil! Het is er tijd voor. Maar je moet het niet forceren. Op een gegeven moment is de tijd daar en gaat het vanzelf. Terwijl ze in je armen ligt realiseert ze zich hoe laat het is. Ze springt op, een teken dat je haar dient te volgen. Binnen een paar tellen is de zwartharige schoonheid boven. Op zo'n moment sijpelt er een soort verlichting door je heen. Een vreugde om wat komen gaat, een erkenning van je behoefte.

Terwijl de uren langzaam wegtikken, genieten wij beiden van het weldadige. Van elkaars warmte, ik van haar zachtheid, zij van mijn handen.

's Ochtends is zij al wakker en kijkt naar me met die prachtige smaragden. Ze heeft me al lang zitten bekijken en heeft misschien veel meer waargenomen dan ik in onbewuste staat had willen vrijgeven. Maar haar ogen erkennen dat je wakker bent en ze spreken een goedemorgen uit. Ze komt dichter tegen me aanliggen.

Dan gaat de deur van mijn slaapkamer open. Mijn vriendin staat in de deuropening en kijkt me aan. Bewegingsloos eerst, maar als ze ziet wat er aan de hand is, slaat ze haar armen over elkaar. Haar mond vertrekt zich tot een streep, haar ogen verharden. In een tel schiet mijn geweten vol, ik heb spijt. Ik had het haar zó belooft dat ik het niet meer zou laten gebeuren. Maar ik kon het weer niet weerstaan. Mijn zwartharige kijkt op, maar blijft stil. Ze lijkt eerder verbaasd, niet onder de indruk, maar zij kan ook niet begrijpen wat er gebeurt. Ikzelf kan niet anders dan zwijgend naar mijn vriendin kijken. Het ergste is, dat ik eigenlijk baal dat ik me heb laten betrappen.

En eindelijk spreekt ze:

'We hadden toch afgesproken dat je haar 's nachts naar buiten zou doen? Nu zit je hele bed weer onder die haren!'