Geen mooie praatjes, maar doen!

Ik kan het me nog zó herinneren. Het was ongeveer drie jaar geleden en ik zat in mijn eerste langdurige kring (LIFEgroup noemen ze dat bij ons).

Deze groep was ontstaan uit Alpha, en ik was er later op 'ingeplugt'. Het was wel spannend, want ik had een hele tijd niet zoveel moeten hebben van kerken, en vooral niet ál die schijnheilige praatjes van die mensen die zeiden dat we vrij waren van de wet en ondertussen gewoon nieuwe wetjes bedachten, waar vooral ánderen zich aan moesten houden! Dus ik vond het al heel wat dat ik naar de diensten ging, maar in de zomerkring had ik gemerkt dat ik het leuk vond, praten over het geloof enzo.

Dus ja, het moet drie jaar geleden zijn geweest. Of vier. Ik weet het niet precies. Ik zou voor het eerst gaan voorbereiden en het ging over Jacobus. Ik had uren besteed aan het lezen van het begeleidend boekje, naslag opgezocht en vooral natuurlijk Jacobus gelezen.

Beetje kortaf allemaal, maar toen... zat er één stukje tussen wat gelijk in mijn hart kerfde. Nog steeds weet ik niet meer precies wat er stond, maar wél dat ik keihard geraakt werd. Want ja, er stond namelijk dat mooie praatjes geen gaatjes vullen. Of eigenlijk: wat heb je eraan dat je mooie praatjes hebt, maar het helemaal niet blijkt uit je daden? Dan ben je dus als iemand die in een spiegel kijkt en dan gaat ie weg en heeft zomaar accuut amnesia want hij weet niet eens meer hoe er nou uit zag.

Deed me denken aan iets wat Jezus zei. Aan de vruchten herkent men de boom...




Dus tja, denk er maar even over na! Ben jij iemand die graag zit te schermen met zijn bijbelkennis? Die graag iemand ANDERS de wet voor schrijft? Die zo goed weet hoe het moet?

Dan zit er maar één ding op: toets maar eens je daden.

Jac. 2:26 Zoals het lichaam dood is zonder de ziel, zo is ook geloof zonder daden dood.