Het Alfa-mannetje

Wolven.

Als ik ze zie denk ik aan onze vorige voorganger. Hij vertelde ons wel eens dat hij graag het alfa-mannetje wilde zijn. Het mannetje waar andere mannen tegenop kijken en wijken als hij voorbij komt. Wat hij niet wist is dat hij inderdaad een alfa-male is. Nog steeds is zijn invloed nog merkbaar als ik besluit om tóch maar weer naar de kerk te gaan. Ik denk dan aan Brian. Want als hij niet bij de Welcome Coffee was geweest, die eerste keer dat ik naar Crossroads durfde te gaan in mijn eentje zonder een lotgenote, en hij niet had verteld over small groups, was ik vast niet meer in de kerk geweest.

Alfa-mannetjes. Rijkelijk vertegenwoordigd in de dierenwereld. Bij de wolven vooral. Of chimpansees. Ook bij mensen, maar dan vooral macho-culturen. Niet bij een cultuur zoals de onze: volgens Hofstede (In "Cultures and Organizations" 1991) scoort Nederland erg laag in de MAS (masculinity index). Alleen Noorwegen en Zweden scoren lager.

Geen wonder dat bij ons er veel Alfa-vrouwtjes zijn. Dames die de boel bepalen. Dames die argwanend in de gaten worden gehouden om te bepalen wat de nieuwe trends zijn. En zoals het op de Wikipedia pagina staat lijkt me in onze maatschappij ook van toepassing: "Eigenaardigheid is dat het mannetje vaak zijn status verdient door kundig en dapper gedrag (republiek-model) en de vrouwtjes hun status aangeboren krijgen (zgn. adel)." Wij hebben een koningin! Maar de échte alfa-vrouwtjes zijn aan het verrijzen: dames die alfa-vrouwtjes zijn door kundig & dapper gedrag.

Dat geeft te denken. Ik zelf bijvoorbeeld ben erachter dat ik op zoek ben naar een alfa-mannetje. Eentje die de leiding heeft op kundige wijze. Maar ze zijn zeldzaam. Vooral in mijn leeftijdscategorie zijn het de afwachtenden die nog single zijn. Geen initiatief genomen, niet dapper gedrag vertoond zoals mijn vorige kringleider die op een avond door de snijdende kou is gaan fietsen mét een hele grote bos rozen en een fles rosé om aan zijn huidige vrouw te vertellen wat hij voor haar voelde. Nee, de huidige man van circa 36 jaar wacht af, want dat heeft hij zijn leven al gedaan, hij weet niet anders want hij is tenslotte geen alfa-mannetje.

En dat dwingt de dames van mijn leeftijd tot heldhaftig gedrag. Trotseer de blauwtjes. Trotseer je eigen trots. Neem initiatief, leid en laat zien dat je gezag hebt. Soms met resultaat. Maar vaak met onbegrip, want navolgen, ja, dat kan want een leidster volg je, maar je door een alfa-vrouwtje het hof laten maken? Dat is not done!

En zo komt het dat ik nu mezelf de vragen stel:

- Wil ik nog wel een alfa-mannetje? En ga ik dan op zijn initiatief wachten?

- Of ben ik een alfa-vrouwtje en heb ik geen alfa-mannetje nodig? En blijf ik (wie weet) alleen (maar gelukkig )?