In de aanloop naar de donkere dagen voor kerst duiken er opeens alweer allerlei campagnes voor goede doelen op. De actie op deze site voor onderwijs aan meisjes in India en andere goede doelen hebben mijn volledige steun. Wat ik me alleen afvraag: zouden we niet het hele jaar door diezelfde filantropische instelling moeten hebben? Het voelt toch ergens een beetje hypocriet om op de valreep van het jaar nog even je portemonnee te trekken of een storting te doen op een gironummer voor het goede doel.
Bovendien is het wel erg makkelijk om geld te geven. Hoewel, het schiet nog niet erg op met het bedrag dat tot nu toe is opgehaald voor de India Actie op Funky Fish. Zo makkelijk is geld geven dus blijkbaar ook weer niet. En toch: alle beetjes helpen. Jammer is het wel dat er bij sommige hulporganisaties veel tijd en geld lijkt te gaan zitten in foldermateriaal en allerlei promotiecampagnes. Hulporganisaties die volledig gerund worden door vrijwilligers zijn er bovendien niet veel. Kunnen we daarom, naast het doen van geldelijke donaties, niet beter zelf ook iets praktisch gaan doen?
Er zijn mensen die als ontwikkelingswerker afreizen naar verre oorden. Dat is niet voor ons allemaal weggelegd. Anders zou het ook wel erg druk worden daar. Het lijkt me dat er dichterbij huis ook nog genoeg te doen valt. Zelf heb ik m’n handen al vol aan ontwikkelingswerk in m’n eigen leven. Heb uw naaste lief als uzelf, heb ik van God en van huis uit meegekregen. Maar het valt nog niet mee om goed te doen voor mezelf en de ander in mijn directe omgeving. Mezelf liefhebben lukt nog wel, maar met mijn naaste heb ik toch vaak wat meer moeite.
In de jungle die stadsleven heet, erger ik me vaak dood aan het gedrag van mijn medemens. Het gedrag in het verkeer; het dringen voor een plekje in bus, tram of trein en het geduw in de rij voor de kassa. Het is soms letterlijk ieder voor zich en God voor ons allen. Tegelijkertijd krijg ik op die manier wel een spiegel voorgehouden, want hoe sociaal en menslievend stel ik mezelf eigenlijk op als ik haast heb, moe ben of als het allemaal even tegen zit? Overigens is de stad ook wel de ultieme plek om naastenliefde te bedrijven, want je komt er nogal wat medemensen tegen in allerlei soorten en maten.
Volgens Loesje vinden mensen delen de moeilijkste berekening die er is. Ik geloof dat dat waar is en dat het anders kan. Eerlijk zullen we alles delen: tijd, geld, ruimte en aandacht voor elkaar. Een betere wereld begint ten slotte bij jezelf.
Bovendien is het wel erg makkelijk om geld te geven. Hoewel, het schiet nog niet erg op met het bedrag dat tot nu toe is opgehaald voor de India Actie op Funky Fish. Zo makkelijk is geld geven dus blijkbaar ook weer niet. En toch: alle beetjes helpen. Jammer is het wel dat er bij sommige hulporganisaties veel tijd en geld lijkt te gaan zitten in foldermateriaal en allerlei promotiecampagnes. Hulporganisaties die volledig gerund worden door vrijwilligers zijn er bovendien niet veel. Kunnen we daarom, naast het doen van geldelijke donaties, niet beter zelf ook iets praktisch gaan doen?
Er zijn mensen die als ontwikkelingswerker afreizen naar verre oorden. Dat is niet voor ons allemaal weggelegd. Anders zou het ook wel erg druk worden daar. Het lijkt me dat er dichterbij huis ook nog genoeg te doen valt. Zelf heb ik m’n handen al vol aan ontwikkelingswerk in m’n eigen leven. Heb uw naaste lief als uzelf, heb ik van God en van huis uit meegekregen. Maar het valt nog niet mee om goed te doen voor mezelf en de ander in mijn directe omgeving. Mezelf liefhebben lukt nog wel, maar met mijn naaste heb ik toch vaak wat meer moeite.
In de jungle die stadsleven heet, erger ik me vaak dood aan het gedrag van mijn medemens. Het gedrag in het verkeer; het dringen voor een plekje in bus, tram of trein en het geduw in de rij voor de kassa. Het is soms letterlijk ieder voor zich en God voor ons allen. Tegelijkertijd krijg ik op die manier wel een spiegel voorgehouden, want hoe sociaal en menslievend stel ik mezelf eigenlijk op als ik haast heb, moe ben of als het allemaal even tegen zit? Overigens is de stad ook wel de ultieme plek om naastenliefde te bedrijven, want je komt er nogal wat medemensen tegen in allerlei soorten en maten.
Volgens Loesje vinden mensen delen de moeilijkste berekening die er is. Ik geloof dat dat waar is en dat het anders kan. Eerlijk zullen we alles delen: tijd, geld, ruimte en aandacht voor elkaar. Een betere wereld begint ten slotte bij jezelf.
Log in om te reageren.
