Oh ja, ik weet het. “Gedenk de sabbatdag etc.” Dat staat er. Maar m’n pa is dominee, dus ik kan net zoals Jezus zeggen dat mijn vader op de rustdag niet rustig aan doet. Ik kom dus uit een domineesgezin: daar is zondag de drukste dag van de week. Geen rustdag, maar een onrustdag. Kijk maar naar de agenda:
’s Ochtends:
Voor de dominee gaat de wekker als eerste, maar de rest van het gezin kan ook niet uitslapen. Acht uur, in het weekend! Er moeten namelijk zes mensen na elkaar onder de douche en de kledingkeuze moet uitgebreid worden bekritiseerd. Want het domineesgezin moet er representatief uitzien (lees: de kids moeten er niet uitzien zoals wanneer ze door de gangen van school sjokken). Voor een boterham is geen tijd meer, maar toch komen we altijd te laat aan bij de kerk.
’s Middags:
De afwasmachine ruimt zichzelf niet uit. Normaal doet-ie dat wel, maar vandaag is het voor hem een rustdag, vindt-ie. “Wat doen mijn Spongebob Squarepants sokken bij jouw Katrien Duck t-shirt?”, roept m’n oudste broertje naar me, want de drie uitwonende kinderen (van de vier) moeten allemaal hun eigen was doen. In de keuken staat mijn moeder een half uur lang de vetrandjes van het vlees te hakken – m’n pa had, in gedachten verzonken over z’n preek, on-mager vlees gekocht- zodat de hond zichzelf enthousiast tegen het aanrecht aan stort. “Solveig, opa en oma komen eten, dus we eten feestelijk…Kun jij iets bijzonders vegetarisch maken? Die vegaburgers zijn altijd vlees noch vis”, zegt m’n moeder. Ik pijnig m’n hersenen en het internet (auw, auw) en tover cœur des Carottes et Noix tevoorschijn. Dat klinkt een stuk beter dan wortel en noten in hartvormige muffin vormpjes. M’n broertjes worden elk moment ingezet. “Gooi deze eierschalen even in de groencontainer!” Terwijl het vlees suddert laten we onze uitgelaten ADHD-hond uit. Spletsj! Daar springt hij in een modderpoel. Ah nee, nu moet-ie worden afgespoeld in de douche. Terwijl mijn broertjes en vader dat doen, stofzuigt mijn moeder de woonkamer, want m’n oma is allergisch voor de hond. Tegelijkertijd zijn mijn zusje en ik superdruk bezig met het relatief snel klare gedeelte van het avondeten: de aardappelpuree uit de oven, de boontjes, de fruitsalade…Oh ja, en we moeten niet vergeten een apart melkloos bakje aardappelpuree te maken, want opa mag geen melk.
’s Avonds:
Hè,hè, dan zitten we eindelijk met de hele familie gezellig te eten. Maar na een kwartier staat m’n vader alweer op. Die moet namelijk om 7 uur ergens preken, dus al om kwart voor 6 weg. Ondertussen overhoort m’n opa m’n jongste broertje ongevraagd over vaderlandsche geschiedenis. Na het eten roept de keuken: “Ik ben een enorme rotzooi, vol vieze pannen!” en de hond: “Ik wil uitgelaten worden!” Pas rond een uur of 9 hebben m’n moeder, m’n zusje en ik tijd om die verplichte studieopdrachten te maken, en halen maar net de deadline van 12 uur ’s nachts….
Zondag een rustdag? Ja, als God een paar handige engelen zou sturen: een engeltje voor de afwas, een engeltje voor de hond, een engeltje voor al het werk…
’s Ochtends:
Voor de dominee gaat de wekker als eerste, maar de rest van het gezin kan ook niet uitslapen. Acht uur, in het weekend! Er moeten namelijk zes mensen na elkaar onder de douche en de kledingkeuze moet uitgebreid worden bekritiseerd. Want het domineesgezin moet er representatief uitzien (lees: de kids moeten er niet uitzien zoals wanneer ze door de gangen van school sjokken). Voor een boterham is geen tijd meer, maar toch komen we altijd te laat aan bij de kerk.
’s Middags:
De afwasmachine ruimt zichzelf niet uit. Normaal doet-ie dat wel, maar vandaag is het voor hem een rustdag, vindt-ie. “Wat doen mijn Spongebob Squarepants sokken bij jouw Katrien Duck t-shirt?”, roept m’n oudste broertje naar me, want de drie uitwonende kinderen (van de vier) moeten allemaal hun eigen was doen. In de keuken staat mijn moeder een half uur lang de vetrandjes van het vlees te hakken – m’n pa had, in gedachten verzonken over z’n preek, on-mager vlees gekocht- zodat de hond zichzelf enthousiast tegen het aanrecht aan stort. “Solveig, opa en oma komen eten, dus we eten feestelijk…Kun jij iets bijzonders vegetarisch maken? Die vegaburgers zijn altijd vlees noch vis”, zegt m’n moeder. Ik pijnig m’n hersenen en het internet (auw, auw) en tover cœur des Carottes et Noix tevoorschijn. Dat klinkt een stuk beter dan wortel en noten in hartvormige muffin vormpjes. M’n broertjes worden elk moment ingezet. “Gooi deze eierschalen even in de groencontainer!” Terwijl het vlees suddert laten we onze uitgelaten ADHD-hond uit. Spletsj! Daar springt hij in een modderpoel. Ah nee, nu moet-ie worden afgespoeld in de douche. Terwijl mijn broertjes en vader dat doen, stofzuigt mijn moeder de woonkamer, want m’n oma is allergisch voor de hond. Tegelijkertijd zijn mijn zusje en ik superdruk bezig met het relatief snel klare gedeelte van het avondeten: de aardappelpuree uit de oven, de boontjes, de fruitsalade…Oh ja, en we moeten niet vergeten een apart melkloos bakje aardappelpuree te maken, want opa mag geen melk.
’s Avonds:
Hè,hè, dan zitten we eindelijk met de hele familie gezellig te eten. Maar na een kwartier staat m’n vader alweer op. Die moet namelijk om 7 uur ergens preken, dus al om kwart voor 6 weg. Ondertussen overhoort m’n opa m’n jongste broertje ongevraagd over vaderlandsche geschiedenis. Na het eten roept de keuken: “Ik ben een enorme rotzooi, vol vieze pannen!” en de hond: “Ik wil uitgelaten worden!” Pas rond een uur of 9 hebben m’n moeder, m’n zusje en ik tijd om die verplichte studieopdrachten te maken, en halen maar net de deadline van 12 uur ’s nachts….
Zondag een rustdag? Ja, als God een paar handige engelen zou sturen: een engeltje voor de afwas, een engeltje voor de hond, een engeltje voor al het werk…
Log in om te reageren.
