Je wordt ermee dood gegooid. Programma’s die de niet modebewuste mens een make-over aanbieden, de verwaarloosde man of vrouw een update, de in de sixties blijven hangen langharige hippie een look die past bij deze tijd. Je kunt niet meer echt out of the box zijn tegenwoordig, want je wordt zomaar opgegeven voor een programma waarin goedwillende stylistes en visagistes zich uitleven op jouw niet in het hokje passende look, ook al heb je die nog zo lief.
Wie bewust kiest voor anders zijn, is niet erg welkom meer. Wanneer je kijkt naar het eindresultaat, zie je dat elke oneffenheid die weggeschaafd kan worden, is verdwenen. Grijze haren, snor of baard, mannen met een lang kapsel, weg ermee! Tanden die iets verkleurd zijn, worden onmiddellijk gebleekt. En o wee, wie het waagt rond te lopen met een gebit waarbij de onderdelen niet helemaal netjes in het gelid staan. Daar wordt onmiddellijk korte metten mee gemaakt.
Ik ga hier zeker niet ontkennen dat er nogal wat mensen rondlopen die gebaat zouden zijn bij wat gedegen modeadvies, maar wat ik zie gebeuren is dat op deze manier elke kleurrijke vogel, elke prettig in het oog springende excentriekeling weggeboetseerd wordt uit de maatschappij. Een geheel eigen stijl hebben, wordt niet meer gewaardeerd.
Als de uitspattingen op dit gebied langzaam uitsterven, naar wie moet ik dan met genoegen zitten kijken op een terrasje? Want wat overblijft zijn de rokjes op de goede lengte, een beschaafd decolleté om de aandacht te vangen, hoge hakken die de benen verlengen, mouwtjes waaronder de hangende bovenarmen vakkundig verstopt zitten en vooral: corrigerend ondergoed dat in geen enkele zichzelf respecterende garderobe nog mag ontbreken. Want vetrollen mogen er dan wel zijn, volgens de laatste berichten, (want van jezelf houden zoal s je bent is hot, volgens Gok Wan), maar zien…. mag je die lovehandles zeker niet.
Waar blijven nu de mensen die, wars van alle mode, zich heerlijk voelen in dikke, zelfgebreide truien? Waar zitten de bohemien figuren die elke kleur durven te combineren? Waar zijn de geitenwollen sokken, de vrouwen die nog nooit hun haar hebben laten knippen, de ladies dressed in black and black only. Het is allemaal not done.
Zo misleiden we onszelf. Iedereen wil beantwoorden aan het ideaalbeeld van de gemiddelde mens. Anorexia viert hoogtij. Neuscorrecties en borstvergrotingen zijn in Amerika de meest populaire cadeaus voor een achttiende verjaardag. Het moet toch niet gekker worden.
In mij groeit meer en meer verzet, de neiging om mijn kont tegen de krib te gooien, dwars tegen alle gevestigde meningen in een nieuwe alternatieve look te creëren waar menigeen de volgende dag over praat op zijn werk. Compleet met zichtbare vetrollen en wallen, scheve tanden (desnoods uit een doosje), grijze haren en vooral heel veel vloekende kleuren. Maar ja, als niemand zich bij me voegt, is dat een eenzame plaats. Dus ik blijf ook een beetje binnen de lijnen van de gevestigde orde, ik zeg het eerlijk. Maar wel met een groeiend gevoel van protest.
Wie bewust kiest voor anders zijn, is niet erg welkom meer. Wanneer je kijkt naar het eindresultaat, zie je dat elke oneffenheid die weggeschaafd kan worden, is verdwenen. Grijze haren, snor of baard, mannen met een lang kapsel, weg ermee! Tanden die iets verkleurd zijn, worden onmiddellijk gebleekt. En o wee, wie het waagt rond te lopen met een gebit waarbij de onderdelen niet helemaal netjes in het gelid staan. Daar wordt onmiddellijk korte metten mee gemaakt.
Ik ga hier zeker niet ontkennen dat er nogal wat mensen rondlopen die gebaat zouden zijn bij wat gedegen modeadvies, maar wat ik zie gebeuren is dat op deze manier elke kleurrijke vogel, elke prettig in het oog springende excentriekeling weggeboetseerd wordt uit de maatschappij. Een geheel eigen stijl hebben, wordt niet meer gewaardeerd.
Als de uitspattingen op dit gebied langzaam uitsterven, naar wie moet ik dan met genoegen zitten kijken op een terrasje? Want wat overblijft zijn de rokjes op de goede lengte, een beschaafd decolleté om de aandacht te vangen, hoge hakken die de benen verlengen, mouwtjes waaronder de hangende bovenarmen vakkundig verstopt zitten en vooral: corrigerend ondergoed dat in geen enkele zichzelf respecterende garderobe nog mag ontbreken. Want vetrollen mogen er dan wel zijn, volgens de laatste berichten, (want van jezelf houden zoal s je bent is hot, volgens Gok Wan), maar zien…. mag je die lovehandles zeker niet.
Waar blijven nu de mensen die, wars van alle mode, zich heerlijk voelen in dikke, zelfgebreide truien? Waar zitten de bohemien figuren die elke kleur durven te combineren? Waar zijn de geitenwollen sokken, de vrouwen die nog nooit hun haar hebben laten knippen, de ladies dressed in black and black only. Het is allemaal not done.
Zo misleiden we onszelf. Iedereen wil beantwoorden aan het ideaalbeeld van de gemiddelde mens. Anorexia viert hoogtij. Neuscorrecties en borstvergrotingen zijn in Amerika de meest populaire cadeaus voor een achttiende verjaardag. Het moet toch niet gekker worden.
In mij groeit meer en meer verzet, de neiging om mijn kont tegen de krib te gooien, dwars tegen alle gevestigde meningen in een nieuwe alternatieve look te creëren waar menigeen de volgende dag over praat op zijn werk. Compleet met zichtbare vetrollen en wallen, scheve tanden (desnoods uit een doosje), grijze haren en vooral heel veel vloekende kleuren. Maar ja, als niemand zich bij me voegt, is dat een eenzame plaats. Dus ik blijf ook een beetje binnen de lijnen van de gevestigde orde, ik zeg het eerlijk. Maar wel met een groeiend gevoel van protest.
Log in om te reageren.
