Oh glibber glibber. Wat is ’t vloertje van de badkamer nat….Als ik maar niet uitglijd. FLOEP! KABAM! Ik glijd uit en kom met een enorme smak met m’n hoofd tegen het muurtje van de douche aan. AAAUUU! Gelukkig ben ik een weekendje bij m’n ouders, m’n moeder komt er meteen aanrennen als ze me hoort gillen. “Wat is er?” Haar stem klinkt dof, vervormd.
De volgende dag staat de wereld nog steeds een paar graden scheef en heb ik koppijn. Het zonlicht is te helder. “Klinkt als een hersenschudding” zegt de doktersassistente “Doe maar een weekje rustig aan.” Ja maar! Ik moet nog zoveel doen! Mijn hoofd is niks waard zo… Waah! Waarom heb ik geen reservehoofd?
Want hoe handig zou het zijn om een reservehoofd te hebben. Een extra hoofd voor noodgevallen.
Bijvoorbeeld, je ontdekt ’s avonds om elf uur: gruwel, ik moet morgenochtend een 12 pagina’s tellend werkstuk inleveren! Dan kan je normale hoofd gaan slapen terwijl je met je reservehoofd de hele nacht het werkstuk schrijft.
Of stel, je bent naar een geweldig, gezellig feestje geweest. Dat liep uit tot 5 uur ’s ochtends, en de rosé was te lekker. Maar ja, je hebt om 9 uur college. Dus dan ga je met je frisse reservehoofd in de les zitten…zodat je normale hoofd bij kan komen van de kater, veel koffie kan drinken, lekker rustig de krant kan lezen.
Of je gebruikt het reservehoofd voor alle moeilijke keuzes, alle dingen waar je niet over na wil denken, de vragen waarmee je zit. Zoals “Wat als ik geen baan kan vinden later?” of “Waarom verzint J. telkens een smoes als ik bij haar langs wil komen om thee te drinken en bij te kletsen?” Al die dingen kun je fijn in je reservehoofd bewaren. Als een extra harde schijf.
Kortom, met een reservehoofd kun je alles 2 keer zo snel. En je kunt dubbel zo veel doen. Met een extra hoofd haal je extra veel uit het leven! Woehoe!
Oeps. Dat klinkt alsof ik dat tweede hoofd helemaal niet als reserve zou gebruiken. Maar gewoon de hele tijd. Dus dan heb ik een derde hoofd nodig als reservehoofd. Maar dan ga ik die ook weer de hele tijd gebruiken. Etcetera, enzovoort. Totdat ik een duizendkopppig wezen ben. Nee, slechtste idee ooit. …
Laat ik het maar op één hoofd houden. En daar zuinig op zijn. Zelfs als het zo door elkaar is geschud dat het voelt alsof ik er helemaal geen heb…
De volgende dag staat de wereld nog steeds een paar graden scheef en heb ik koppijn. Het zonlicht is te helder. “Klinkt als een hersenschudding” zegt de doktersassistente “Doe maar een weekje rustig aan.” Ja maar! Ik moet nog zoveel doen! Mijn hoofd is niks waard zo… Waah! Waarom heb ik geen reservehoofd?
Want hoe handig zou het zijn om een reservehoofd te hebben. Een extra hoofd voor noodgevallen.
Bijvoorbeeld, je ontdekt ’s avonds om elf uur: gruwel, ik moet morgenochtend een 12 pagina’s tellend werkstuk inleveren! Dan kan je normale hoofd gaan slapen terwijl je met je reservehoofd de hele nacht het werkstuk schrijft.
Of stel, je bent naar een geweldig, gezellig feestje geweest. Dat liep uit tot 5 uur ’s ochtends, en de rosé was te lekker. Maar ja, je hebt om 9 uur college. Dus dan ga je met je frisse reservehoofd in de les zitten…zodat je normale hoofd bij kan komen van de kater, veel koffie kan drinken, lekker rustig de krant kan lezen.
Of je gebruikt het reservehoofd voor alle moeilijke keuzes, alle dingen waar je niet over na wil denken, de vragen waarmee je zit. Zoals “Wat als ik geen baan kan vinden later?” of “Waarom verzint J. telkens een smoes als ik bij haar langs wil komen om thee te drinken en bij te kletsen?” Al die dingen kun je fijn in je reservehoofd bewaren. Als een extra harde schijf.
Kortom, met een reservehoofd kun je alles 2 keer zo snel. En je kunt dubbel zo veel doen. Met een extra hoofd haal je extra veel uit het leven! Woehoe!
Oeps. Dat klinkt alsof ik dat tweede hoofd helemaal niet als reserve zou gebruiken. Maar gewoon de hele tijd. Dus dan heb ik een derde hoofd nodig als reservehoofd. Maar dan ga ik die ook weer de hele tijd gebruiken. Etcetera, enzovoort. Totdat ik een duizendkopppig wezen ben. Nee, slechtste idee ooit. …
Laat ik het maar op één hoofd houden. En daar zuinig op zijn. Zelfs als het zo door elkaar is geschud dat het voelt alsof ik er helemaal geen heb…
Log in om te reageren.
