Op 13 juli 2009 startte ik op deze plaats met mijn column “Grote stappen, snel thuis”. Nu, ruim een half jaar later, heb ik er inmiddels 19 geschreven en wordt dit nummer 20.
Op zich niet zo interessant. Waarom zou ik jou dat laten weten…? Let op, dat zal je snel duidelijk worden.
Na een flinke duik in de Funky Fish vijver van mijn columns lijkt het haast wel of álles wat in mijn vorige columns beschreven werd, vandaag bij elkaar kwam!
Ik schreef eerder al columns over mijn scheiding, mijn verhuizing, mijn vrienden en vriendinnen, mijn verslaving, mijn agressiviteit, mijn ergernissen, mailfouten, een nieuwe vaatwasser en hoe fijn “opgeruimd staat netjes” kan voelen. (Kijk bij “alle columns” en zoek op Miss Fish wanneer je ze wilt nalezen of opzoeken welke onderwerpen ik nog vergeten ben)
De reden van mijn verhuizing was de scheiding van de man die zich inmiddels al 1 ½ jaar niet meer mijn echtgenoot mag noemen. Omdat ik een benedenverdieping in het midden van de stad kon kopen, had ik al het klussen en verbouwen er graag voor over. Het schiet al aardig op, maar het is nog steeds niet af. Er moest dan ook een héleboel gebeuren!
Afgelopen week kreeg ik een mailtje van mijn ex-man, omdat hij gegevens over mijn oude, dus óns voormalige, huis nodig had. De bewuste map lag in één van de nog onuitgepakte verhuisdozen en ik moest hard gaan zoeken. Omdat ik hem niet in mijn nieuwe huis wilde hebben, gaf ik aan dat ik hem op een “neutrale” plaats wilde spreken. En dáár kwam mijn verslaving aan bod; die betrof geen alcohol, drugs, roken of eten, maar …. de HEMA! Hij stelde voor om daar in het restaurant de spullen uit te zoeken.
Met hem aan een tafeltje zitten was eigenlijk helemaal niet vreemd. Het voelde niet als de persoon die jaren mijn man is geweest, maar meer als een verre kennis, waar ik nu nooit meer voor zou vallen. In de column van gisteren werd dat heel mooi beschreven: Voortschrijdend inzicht. Met andere woorden: met de kennis van nu was ik er nooit aan begonnen!
Na alle spullen te hebben uitgezocht, ging ik huiswaarts met het gevoel dat het “opgeruimd staat netjes”-gevoel nog steeds klopte. Ik zou hem inderdaad niet meer terug willen…
Raar misschien dat je leven anders loopt dan je hebt gepland of wenst, maar ook mooi om al terugkijkend te merken dat het óók dingen heeft opgeleverd die anders misschien niet gebeurd zouden zijn. (Dan zou ik nooit op Funky Fish terecht zijn gekomen en had jij nu nooit mijn column kunnen lezen)
Omdat ik een compleet writersblock had en niet wist waar ik deze week over zou schrijven, stelde mijn moeder voor om dit dan te gebruiken. Gaandeweg kwam ik er zo dus achter dat veel van mijn columns met vandaag te maken hadden!
Gooi van iedere column een paar gedachten op één hoop, denk na over mijn dag van vandaag, even goed roeren en… klaar!
Een mix van alle gebeurtenissen die ik in afzonderlijke columns beschreef en de gebeurtenissen van vandaag zorgden dan ook voor de titel; Funky fusion!
Op zich niet zo interessant. Waarom zou ik jou dat laten weten…? Let op, dat zal je snel duidelijk worden.
Na een flinke duik in de Funky Fish vijver van mijn columns lijkt het haast wel of álles wat in mijn vorige columns beschreven werd, vandaag bij elkaar kwam!
Ik schreef eerder al columns over mijn scheiding, mijn verhuizing, mijn vrienden en vriendinnen, mijn verslaving, mijn agressiviteit, mijn ergernissen, mailfouten, een nieuwe vaatwasser en hoe fijn “opgeruimd staat netjes” kan voelen. (Kijk bij “alle columns” en zoek op Miss Fish wanneer je ze wilt nalezen of opzoeken welke onderwerpen ik nog vergeten ben)
De reden van mijn verhuizing was de scheiding van de man die zich inmiddels al 1 ½ jaar niet meer mijn echtgenoot mag noemen. Omdat ik een benedenverdieping in het midden van de stad kon kopen, had ik al het klussen en verbouwen er graag voor over. Het schiet al aardig op, maar het is nog steeds niet af. Er moest dan ook een héleboel gebeuren!
Afgelopen week kreeg ik een mailtje van mijn ex-man, omdat hij gegevens over mijn oude, dus óns voormalige, huis nodig had. De bewuste map lag in één van de nog onuitgepakte verhuisdozen en ik moest hard gaan zoeken. Omdat ik hem niet in mijn nieuwe huis wilde hebben, gaf ik aan dat ik hem op een “neutrale” plaats wilde spreken. En dáár kwam mijn verslaving aan bod; die betrof geen alcohol, drugs, roken of eten, maar …. de HEMA! Hij stelde voor om daar in het restaurant de spullen uit te zoeken.
Met hem aan een tafeltje zitten was eigenlijk helemaal niet vreemd. Het voelde niet als de persoon die jaren mijn man is geweest, maar meer als een verre kennis, waar ik nu nooit meer voor zou vallen. In de column van gisteren werd dat heel mooi beschreven: Voortschrijdend inzicht. Met andere woorden: met de kennis van nu was ik er nooit aan begonnen!
Na alle spullen te hebben uitgezocht, ging ik huiswaarts met het gevoel dat het “opgeruimd staat netjes”-gevoel nog steeds klopte. Ik zou hem inderdaad niet meer terug willen…
Raar misschien dat je leven anders loopt dan je hebt gepland of wenst, maar ook mooi om al terugkijkend te merken dat het óók dingen heeft opgeleverd die anders misschien niet gebeurd zouden zijn. (Dan zou ik nooit op Funky Fish terecht zijn gekomen en had jij nu nooit mijn column kunnen lezen)
Omdat ik een compleet writersblock had en niet wist waar ik deze week over zou schrijven, stelde mijn moeder voor om dit dan te gebruiken. Gaandeweg kwam ik er zo dus achter dat veel van mijn columns met vandaag te maken hadden!
Gooi van iedere column een paar gedachten op één hoop, denk na over mijn dag van vandaag, even goed roeren en… klaar!
Een mix van alle gebeurtenissen die ik in afzonderlijke columns beschreef en de gebeurtenissen van vandaag zorgden dan ook voor de titel; Funky fusion!
Log in om te reageren.
