Nieuws is alles wat afwijkt van het normale. Volgens het spreekwoord is geen nieuws, goed nieuws. In de media geldt vaak het omgekeerde. Goed nieuws bereikt meestal niet de voorpagina’s. En wat we al weten is ook geen nieuws. Alleen wat schokkend, spraakmakend, opmerkelijk, opvallend en afwijkend is krijgt de volle aandacht. Zo ook weer deze week.
De aardbeving in Haїti schokte niet alleen het land zelf, maar ook de rest van de wereld. Nadat de ernst van het gebeuren tot ver buiten het rampgebied was doorgedrongen, kwam massaal de noodhulp op gang. Grote geldinzamelacties werden opgezet. In ons land werden miljoenen gedoneerd. Een groot gevoel van saamhorigheid maakte zich van ons meester. Zou er dan toch eerst iets heel ergs moeten gebeuren voordat mensen beseffen hoe bevoorrecht ze zijn, zoals één van mijn collega’s hier laatst opperde? Het lijkt erop. Blijkbaar is de Nederlander in deze tijd van asocialisering toch ook nog tot goede daden in staat. Nu maar hopen en bidden dat het geld goed terecht komt. En dat het niet blijft bij anonieme schenkingen aan onbekenden in een ver land, maar dat we ook oog houden voor onze naaste omgeving en de bejaarde buurman af en toe eens helpen bij het oversteken, bijvoorbeeld.
Deze week begon ook het proces tegen Wilders. Geert zelf had zijn aanhangers opgeroepen om naar de rechtbank te komen. Daar werd keurig gehoor aan gegeven. Wat ook keurig was van de pro-Wilders demonstranten: hun meegebrachte attributen. Geen haastig in elkaar geflanste spandoeken van oude lakens of kartonnen borden met daarop slordig, zwartgekalkte leuzen. Nee, keurig gestyleerde witte borden met daarop verschillende teksten in nette, gedrukte, blauwe en rode letters. Kortom, een keurige demonstratie. In de rechtszaal werd Wilders bijgestaan door advocaat Bram Moszkowicz. Achter Geert en Bram, op de eerste rij stoelen in de zaal zaten wat beauty&brains van advocatenkantoor Moszkowicz. Of ging het alleen om beauty en zaten de brains nog braaf achter hun bureau op kantoor verder te werken aan de zaak? Wie waren deze vrouwen? Een selectie van de mooiste juridisch medewerkers of secretaresses van het advocatenkantoor? Of een aantal ingehuurde schonen, die het leuk doen voor de camera? Duidelijk werd in ieder geval dat de zaak Wilders niet alleen een juridische kwestie is, maar vooral ook een showproces en mediaspektakel en daarmee bron van heel veel nieuws.
Verder de afgelopen dagen berichten over vliegtuigmaatschappijen die dikke mensen extra willen laten betalen voor een vliegticket of zelfs een tweede ticket willen laten aanschaffen. Dit alles in het kader van de veiligheid. Waar hebben we dat eerder gehoord? In dit geval lijken commerciële overwegingen eerder doorslaggevend. Mensen met een maatje meer nemen nu eenmaal meer dan een stoel in het vliegtuig in beslag en dat kost geld. Bovendien brengt het vervoeren van extra gewicht ook extra kosten met zich mee. Krijgen dunne mensen dan straks korting? En kleine mensen ook? Moeten lange mensen straks gaan betalen voor extra beenruimte? En betalen mensen die reizen met kinderen een toeslag voor de geluidsoverlast die hun kroost veroorzaakt?
Ach, het is weer eens wat anders.
De aardbeving in Haїti schokte niet alleen het land zelf, maar ook de rest van de wereld. Nadat de ernst van het gebeuren tot ver buiten het rampgebied was doorgedrongen, kwam massaal de noodhulp op gang. Grote geldinzamelacties werden opgezet. In ons land werden miljoenen gedoneerd. Een groot gevoel van saamhorigheid maakte zich van ons meester. Zou er dan toch eerst iets heel ergs moeten gebeuren voordat mensen beseffen hoe bevoorrecht ze zijn, zoals één van mijn collega’s hier laatst opperde? Het lijkt erop. Blijkbaar is de Nederlander in deze tijd van asocialisering toch ook nog tot goede daden in staat. Nu maar hopen en bidden dat het geld goed terecht komt. En dat het niet blijft bij anonieme schenkingen aan onbekenden in een ver land, maar dat we ook oog houden voor onze naaste omgeving en de bejaarde buurman af en toe eens helpen bij het oversteken, bijvoorbeeld.
Deze week begon ook het proces tegen Wilders. Geert zelf had zijn aanhangers opgeroepen om naar de rechtbank te komen. Daar werd keurig gehoor aan gegeven. Wat ook keurig was van de pro-Wilders demonstranten: hun meegebrachte attributen. Geen haastig in elkaar geflanste spandoeken van oude lakens of kartonnen borden met daarop slordig, zwartgekalkte leuzen. Nee, keurig gestyleerde witte borden met daarop verschillende teksten in nette, gedrukte, blauwe en rode letters. Kortom, een keurige demonstratie. In de rechtszaal werd Wilders bijgestaan door advocaat Bram Moszkowicz. Achter Geert en Bram, op de eerste rij stoelen in de zaal zaten wat beauty&brains van advocatenkantoor Moszkowicz. Of ging het alleen om beauty en zaten de brains nog braaf achter hun bureau op kantoor verder te werken aan de zaak? Wie waren deze vrouwen? Een selectie van de mooiste juridisch medewerkers of secretaresses van het advocatenkantoor? Of een aantal ingehuurde schonen, die het leuk doen voor de camera? Duidelijk werd in ieder geval dat de zaak Wilders niet alleen een juridische kwestie is, maar vooral ook een showproces en mediaspektakel en daarmee bron van heel veel nieuws.
Verder de afgelopen dagen berichten over vliegtuigmaatschappijen die dikke mensen extra willen laten betalen voor een vliegticket of zelfs een tweede ticket willen laten aanschaffen. Dit alles in het kader van de veiligheid. Waar hebben we dat eerder gehoord? In dit geval lijken commerciële overwegingen eerder doorslaggevend. Mensen met een maatje meer nemen nu eenmaal meer dan een stoel in het vliegtuig in beslag en dat kost geld. Bovendien brengt het vervoeren van extra gewicht ook extra kosten met zich mee. Krijgen dunne mensen dan straks korting? En kleine mensen ook? Moeten lange mensen straks gaan betalen voor extra beenruimte? En betalen mensen die reizen met kinderen een toeslag voor de geluidsoverlast die hun kroost veroorzaakt?
Ach, het is weer eens wat anders.
Log in om te reageren.
