Koning David vind ik één van de mooiste figuren, misschien wel de meest aansprekende persoon uit de Bijbel. Niet gewenst binnen de eigen familie; hij was de jongste en ook maar een herder. Zelfs zijn vader wist het niet meer toen de profeet Samuël hem vroeg wie er dan koning moest worden, nadat hij alle broers af was gegaan. Er was er nog één, de jongeling, maar die was in het veld bij zijn schapen.
David was eigenlijk een man waar wij vanuit ons hypocriete, christelijke schijnuiterlijk op neer zouden kijken. Hij had meerdere vrouwen, vermoordde zelfs de man van één van hen en beging misschien wel meer zonden dan de gemiddelde Nederlander anno 2010. Toch was David, wat ‘de beminde, de geliefde’ betekent, een oogappel van God. In de Bijbel staat zelfs dat hij een man naar Gods hart was.
Een groot zondaar, maar toch een man naar Gods hart. Waar hebben we dat eerder gezien? De één was een grote leugenaar, de ander was de boom ingekropen om Hem alleen maar te zien. Er waren er zelfs die geloofden dat slechts het aanraken van Zijn kleed al genoeg was om genezen te worden. Wat een groot geloof, maar ook wat een zelfkennis. Zij allen wisten dat ze het op eigen kracht niet konden.
Het is de oprechtheid die iemand een man/vrouw naar Gods hart maakt. Wij moeten accepteren dat wij geen perfecte mensen zijn, onze tekortkomingen hebben en die niet verbergen moeten, maar juist bij God moeten brengen. Sorry God, maar ondanks mijn beperkingen wilt u er toch voor mij zijn. Het doet je twee dingen inzien. Ten eerste, je hoeft niet meer de perfecte christen te spelen, want vroeg of laat val je door de mand. En ten tweede, het doet je nog meer inzien met wat voor een grote God wij te maken hebben. Hoe slecht je ook bent, hoe beperkt, het maakt Hem niet uit, zolang je er maar mee bij Hem komt.
En zo hoort jouw relatie met Hem ook te zijn. David zegt op een gegeven moment, ik heb niet gezondigd tegen de mensen, maar ik heb gezondigd tegen U. En daar gaat het ook om. Wij hebben een relatie met God, niet met de mensen om ons heen voor wie wij perfect over willen komen. Koning David is weliswaar dood, maar lang leve de Koning der Koningen!
David was eigenlijk een man waar wij vanuit ons hypocriete, christelijke schijnuiterlijk op neer zouden kijken. Hij had meerdere vrouwen, vermoordde zelfs de man van één van hen en beging misschien wel meer zonden dan de gemiddelde Nederlander anno 2010. Toch was David, wat ‘de beminde, de geliefde’ betekent, een oogappel van God. In de Bijbel staat zelfs dat hij een man naar Gods hart was.
Een groot zondaar, maar toch een man naar Gods hart. Waar hebben we dat eerder gezien? De één was een grote leugenaar, de ander was de boom ingekropen om Hem alleen maar te zien. Er waren er zelfs die geloofden dat slechts het aanraken van Zijn kleed al genoeg was om genezen te worden. Wat een groot geloof, maar ook wat een zelfkennis. Zij allen wisten dat ze het op eigen kracht niet konden.
Het is de oprechtheid die iemand een man/vrouw naar Gods hart maakt. Wij moeten accepteren dat wij geen perfecte mensen zijn, onze tekortkomingen hebben en die niet verbergen moeten, maar juist bij God moeten brengen. Sorry God, maar ondanks mijn beperkingen wilt u er toch voor mij zijn. Het doet je twee dingen inzien. Ten eerste, je hoeft niet meer de perfecte christen te spelen, want vroeg of laat val je door de mand. En ten tweede, het doet je nog meer inzien met wat voor een grote God wij te maken hebben. Hoe slecht je ook bent, hoe beperkt, het maakt Hem niet uit, zolang je er maar mee bij Hem komt.
En zo hoort jouw relatie met Hem ook te zijn. David zegt op een gegeven moment, ik heb niet gezondigd tegen de mensen, maar ik heb gezondigd tegen U. En daar gaat het ook om. Wij hebben een relatie met God, niet met de mensen om ons heen voor wie wij perfect over willen komen. Koning David is weliswaar dood, maar lang leve de Koning der Koningen!
Log in om te reageren.
