“Ik kap ermee!”, riep de Sint boos. Het was 8 december, de stoomboot was op de terugweg naar Spanje. “Wat
” Stomverbaasd keek de Hoofdpiet naar de goedheiligman. Hij had de Sint vast verkeerd verstaan. “Wat zei u?” “Ik kap ermee!”, zei de Sint “Ik doe dit al eeuwen, en ga nu met pensioen! Ik heb het helemaal gehad met die grenzeloze generatie!“
Snel riep de Hoofdpiet alle Pieten aan dek. “Waarom dan toch?”, riepen zij in koor. “Hebben jullie het grote boek voor dit jaar gelezen?” antwoordde de Sint. “Die generatie van na ’86 is verschrikkelijk! Luister maar…”
Kwaad las hij voor uit het grote boek. “Hier, neem dit kind. ‘Anouk kan het absoluut niets schelen hoe het met de andere kinderen in haar klas gaat. Als ze ziet dat iemand wordt gepest, of als een klasgenootje ziek wordt, haalt ze haar schouders op en zegt ze: ‘Nou en?’ Of dit dan: ‘Xander denkt alleen maar ‘ik, ik, ik’, zijn hele leven lang is er nog nooit maar één piepklein gedachtetje aan een ander door zijn hoofd geschoten.’ Of dit kind! ‘Daan kent totaal geen grenzen. Hij gaat nachten achter elkaar door met gamen.’ Alle pepernoten nog aan toe, ’t Is net een thriller!”
De Pieten schrokken daar inderdaad flink van. “Of hebben jullie de hebberige verlanglijstjes van dit jaar gezien?”, ging de Sint verder. Hij was echt ontzettend gefrustreerd. “Ik had verwacht dat iedereen wat minder kadootjes wilde hebben, vanwege de crisis … Ja, maar dan wel veel duurdere kado’s! Die passen echt nooit in de stoomboot, laat staan door de schoorsteen! Geef mijn baan maar aan die dikke Amerikaanse collega van me! Santa Claus geeft al jaren zulke grote geschenken…want ik stop!”
“Maar Sint,” zeiden alle Pieten, “wie moet eigenlijk mee naar Spanje? De kinderen? Of hun ouders, die hun kind altijd het allerknapste, allerleukste kind op aarde vinden? En nooit zeggen ‘En nu de computer uit, en naar bed!’? Zij verdienen de roe!” “En”, zei Hoofdpiet, “als u met pensioen gaat…wie laat dan zien dat ’t anders kan?”
De Sint kalmeerde een beetje, dacht even na. “Okee , misschien dan”, zei de Sint, “ als het iets beter gaat volgend jaar…”
” Stomverbaasd keek de Hoofdpiet naar de goedheiligman. Hij had de Sint vast verkeerd verstaan. “Wat zei u?” “Ik kap ermee!”, zei de Sint “Ik doe dit al eeuwen, en ga nu met pensioen! Ik heb het helemaal gehad met die grenzeloze generatie!“ Snel riep de Hoofdpiet alle Pieten aan dek. “Waarom dan toch?”, riepen zij in koor. “Hebben jullie het grote boek voor dit jaar gelezen?” antwoordde de Sint. “Die generatie van na ’86 is verschrikkelijk! Luister maar…”
Kwaad las hij voor uit het grote boek. “Hier, neem dit kind. ‘Anouk kan het absoluut niets schelen hoe het met de andere kinderen in haar klas gaat. Als ze ziet dat iemand wordt gepest, of als een klasgenootje ziek wordt, haalt ze haar schouders op en zegt ze: ‘Nou en?’ Of dit dan: ‘Xander denkt alleen maar ‘ik, ik, ik’, zijn hele leven lang is er nog nooit maar één piepklein gedachtetje aan een ander door zijn hoofd geschoten.’ Of dit kind! ‘Daan kent totaal geen grenzen. Hij gaat nachten achter elkaar door met gamen.’ Alle pepernoten nog aan toe, ’t Is net een thriller!”
De Pieten schrokken daar inderdaad flink van. “Of hebben jullie de hebberige verlanglijstjes van dit jaar gezien?”, ging de Sint verder. Hij was echt ontzettend gefrustreerd. “Ik had verwacht dat iedereen wat minder kadootjes wilde hebben, vanwege de crisis … Ja, maar dan wel veel duurdere kado’s! Die passen echt nooit in de stoomboot, laat staan door de schoorsteen! Geef mijn baan maar aan die dikke Amerikaanse collega van me! Santa Claus geeft al jaren zulke grote geschenken…want ik stop!”
“Maar Sint,” zeiden alle Pieten, “wie moet eigenlijk mee naar Spanje? De kinderen? Of hun ouders, die hun kind altijd het allerknapste, allerleukste kind op aarde vinden? En nooit zeggen ‘En nu de computer uit, en naar bed!’? Zij verdienen de roe!” “En”, zei Hoofdpiet, “als u met pensioen gaat…wie laat dan zien dat ’t anders kan?”
De Sint kalmeerde een beetje, dacht even na. “Okee , misschien dan”, zei de Sint, “ als het iets beter gaat volgend jaar…”
Log in om te reageren.
