GAAAAP…het boek is zoooo saai. “Hoofdeffecten met correctie voor een covariaat, bij één afhankelijke variabele, één of meer covariaten….” Mijn leven is op dit moment net zo saai. Want ik zit al een week statistiek te leren. Doe niks anders dan op een stoel zitten, met mijn statistiekboek voor me. En stamp.
Af en toe staar ik naar buiten. Daar drijven wollige wolken heel langzaam voorbij. Wacht, volgens mij staat die klok stil… het is nu al uren vijf over half elf. Ik loop naar de klok toe. Nee, de klok loopt gewoon. Alleen de tijd gaat zo langzaam…Ik wil niet zo’n saai leven, da’s ook geen leven!
Dan is het tentamen achter de rug, op maandag. Pfieuww….Die avond heb ik het verjaardagsfeestje van mijn beste vriendin. Oh ja, da’s waar ook. Daar zou ik ook nog een taart voor bakken! En ik moet nog een cadeautje kopen! Snel ren ik door de supermarkt, ondertussen alle spullen voor de taart grijpend. En dan nog vlug vlug naar de Blokker voor het cadeau. Ben door het taartbakken maar net op tijd op het feestje.
De volgende dag moet ik al om kwart voor tien op school zijn voor een gesprek met de studieadviseur! Dan ren ik naar de Bagels & Beans, m’n lievelingscafé, om bij te kletsen met een oud-studiegenootje. En daarna ook nog eens bijles geven! Zo snel ik kan ga ik naar huis om de lesboeken bij elkaar te grabbelen en op topsnelheid naar mijn leerlingen te fietsen.
De dag daarna ga ik na de les appels plukken met een vriend. Per ongeluk belanden we bij een leden-evenement van een outdoor-tijdschrift, zodat we gratis appels mogen plukken. Maar ik kan niet te lang blijven hangen, want ‘k heb zometeen een vergadering van m’n studentenvereniging. En m’n grootouders zijn 57 jaar getrouwd, dus ik moet nog met hen, en m’n ouders, broertjes en zusje gaan wokken. Ik heb het zoooo druk. Ik word geleefd zo. Da’s toch ook geen leven…
En dan weer voorbereiden op een tentamen. Saaiheid. Weer dagen achtereen achter een boek zitten. GAAAP….
Kom op, er moet toch een balans tussen hollen en stilstaan te vinden zijn!
Af en toe staar ik naar buiten. Daar drijven wollige wolken heel langzaam voorbij. Wacht, volgens mij staat die klok stil… het is nu al uren vijf over half elf. Ik loop naar de klok toe. Nee, de klok loopt gewoon. Alleen de tijd gaat zo langzaam…Ik wil niet zo’n saai leven, da’s ook geen leven!
Dan is het tentamen achter de rug, op maandag. Pfieuww….Die avond heb ik het verjaardagsfeestje van mijn beste vriendin. Oh ja, da’s waar ook. Daar zou ik ook nog een taart voor bakken! En ik moet nog een cadeautje kopen! Snel ren ik door de supermarkt, ondertussen alle spullen voor de taart grijpend. En dan nog vlug vlug naar de Blokker voor het cadeau. Ben door het taartbakken maar net op tijd op het feestje.
De volgende dag moet ik al om kwart voor tien op school zijn voor een gesprek met de studieadviseur! Dan ren ik naar de Bagels & Beans, m’n lievelingscafé, om bij te kletsen met een oud-studiegenootje. En daarna ook nog eens bijles geven! Zo snel ik kan ga ik naar huis om de lesboeken bij elkaar te grabbelen en op topsnelheid naar mijn leerlingen te fietsen.
De dag daarna ga ik na de les appels plukken met een vriend. Per ongeluk belanden we bij een leden-evenement van een outdoor-tijdschrift, zodat we gratis appels mogen plukken. Maar ik kan niet te lang blijven hangen, want ‘k heb zometeen een vergadering van m’n studentenvereniging. En m’n grootouders zijn 57 jaar getrouwd, dus ik moet nog met hen, en m’n ouders, broertjes en zusje gaan wokken. Ik heb het zoooo druk. Ik word geleefd zo. Da’s toch ook geen leven…
En dan weer voorbereiden op een tentamen. Saaiheid. Weer dagen achtereen achter een boek zitten. GAAAP….
Kom op, er moet toch een balans tussen hollen en stilstaan te vinden zijn!
Log in om te reageren.
