Alle wegen leiden naar Rome. Ik nam het vliegtuig. En had vertraging. Toen ik een paar uur later dan gepland aankwam, raakte ik al snel verdwaald in de hectiek van de oude stad.
In de wirwar van straatjes en steegjes van de Romeinse binnenstad kom je ogen en oren tekort. Terwijl ik omhoog stond te gapen naar alweer een monument, moest ik oppassen om niet omver gereden te worden door een scooter of ander gemotoriseerd voertuig. Het woord voetgangersgebied kennen ze niet in het Italiaans. Romeinen blijken zelfs in staat om een complete vrachtwagen door een steeg van een paar meter breed te douwen. Gelukkig hangt de Heilige Maagd op elke straathoek, voor de broodnodige bescherming tegen verkeersongelukken en andere rampspoed.
In elke straat is er minstens één kerk, met koepel, te vinden, rijkelijk voorzien van schilderwerken, sculpturen en met een beetje geluk een hoop kaarsen en bladgoud. Dat resulteert weleens in een waar rariteitenkabinet. Vanwege brandgevaar zijn kaarsen hier en daar vervangen door elektrische lampjes. En in plaats van te biechten kun je op sommige plaatsen even bellen met God. Je kunt er ook voor kiezen om je handen te wassen in onschuld, want fonteintjes zijn er overal.
Na een tijdje rondgewandeld te hebben, drong zich de vraag op: Hoeveel scooters, koffiebars, gelateria’s, historische plekken en heilige huisjes kun je eigenlijk kwijt op een vierkante kilometer? In en onder de stad liggen eeuwen geschiedenis opgestapeld. Daarboven raast het verkeer van nu; haasten Romeinen zich naar hun werk; wordt er rondgehangen bij de vele pleinen, fonteinen en terrasjes, en verdringen toeristen zich bij allerlei bezienswaardigheden. Dit alles onder toeziend oog van Berlusconi en het Vaticaan.
Onderweg wees een voorbijganger ons fijntjes op het werkadres van “de clown”, met uitzicht op het Vaticaan in de verte. Nabij de stad waar corruptie en criminaliteit welig tieren, zetelt de Heilige Stoel. Vanaf de heuvel waarop Vaticaanstad is gebouwd moet de paus wel een prachtig uitzicht hebben. Hoe dichter bij Rome, hoe slechter christen, wordt er gezegd. Naar ik heb begrepen, hebben ook de maffiosi de weg naar de kerk gevonden. Je vraagt je af wat zo’n biechtvader dan allemaal te horen krijgt.
Bij mijn bezoek aan de Sint-Pieter en het Vaticaanmuseum was ik niet zozeer geboeid door de schilderijen, beeldhouwwerken en religieuze relikwieën die er te vinden waren. Daarvan had ik er inmiddels wel genoeg gezien. Geїnspireerd door de boeken van Dan Brown en wat de krant zoal te melden heeft, vroeg ik me af welke geheimen en intriges er nu allemaal schuilgaan achter al die pracht en praal. Wat weet de RK allemaal wat de rest van de wereld niet mag weten? Wat valt er zoal te lezen in de bibliotheek van het Vaticaan? En ook interessant: Wat zou de paus nu aan het doen zijn?
Zonder antwoord op mijn vragen keerde ik huiswaarts. Ik ben in Rome geweest, maar heb de paus niet gezien.
In de wirwar van straatjes en steegjes van de Romeinse binnenstad kom je ogen en oren tekort. Terwijl ik omhoog stond te gapen naar alweer een monument, moest ik oppassen om niet omver gereden te worden door een scooter of ander gemotoriseerd voertuig. Het woord voetgangersgebied kennen ze niet in het Italiaans. Romeinen blijken zelfs in staat om een complete vrachtwagen door een steeg van een paar meter breed te douwen. Gelukkig hangt de Heilige Maagd op elke straathoek, voor de broodnodige bescherming tegen verkeersongelukken en andere rampspoed.
In elke straat is er minstens één kerk, met koepel, te vinden, rijkelijk voorzien van schilderwerken, sculpturen en met een beetje geluk een hoop kaarsen en bladgoud. Dat resulteert weleens in een waar rariteitenkabinet. Vanwege brandgevaar zijn kaarsen hier en daar vervangen door elektrische lampjes. En in plaats van te biechten kun je op sommige plaatsen even bellen met God. Je kunt er ook voor kiezen om je handen te wassen in onschuld, want fonteintjes zijn er overal.
Na een tijdje rondgewandeld te hebben, drong zich de vraag op: Hoeveel scooters, koffiebars, gelateria’s, historische plekken en heilige huisjes kun je eigenlijk kwijt op een vierkante kilometer? In en onder de stad liggen eeuwen geschiedenis opgestapeld. Daarboven raast het verkeer van nu; haasten Romeinen zich naar hun werk; wordt er rondgehangen bij de vele pleinen, fonteinen en terrasjes, en verdringen toeristen zich bij allerlei bezienswaardigheden. Dit alles onder toeziend oog van Berlusconi en het Vaticaan.
Onderweg wees een voorbijganger ons fijntjes op het werkadres van “de clown”, met uitzicht op het Vaticaan in de verte. Nabij de stad waar corruptie en criminaliteit welig tieren, zetelt de Heilige Stoel. Vanaf de heuvel waarop Vaticaanstad is gebouwd moet de paus wel een prachtig uitzicht hebben. Hoe dichter bij Rome, hoe slechter christen, wordt er gezegd. Naar ik heb begrepen, hebben ook de maffiosi de weg naar de kerk gevonden. Je vraagt je af wat zo’n biechtvader dan allemaal te horen krijgt.
Bij mijn bezoek aan de Sint-Pieter en het Vaticaanmuseum was ik niet zozeer geboeid door de schilderijen, beeldhouwwerken en religieuze relikwieën die er te vinden waren. Daarvan had ik er inmiddels wel genoeg gezien. Geїnspireerd door de boeken van Dan Brown en wat de krant zoal te melden heeft, vroeg ik me af welke geheimen en intriges er nu allemaal schuilgaan achter al die pracht en praal. Wat weet de RK allemaal wat de rest van de wereld niet mag weten? Wat valt er zoal te lezen in de bibliotheek van het Vaticaan? En ook interessant: Wat zou de paus nu aan het doen zijn?
Zonder antwoord op mijn vragen keerde ik huiswaarts. Ik ben in Rome geweest, maar heb de paus niet gezien.
Log in om te reageren.
