Ik heb vanmiddag een afspraak met de tandarts! Ik zit in de wachtkamer, al twintig minuten, en blader zonder te kijken door een totaal oninteressant natuurblad uit 1996 en ik vraag me opeens af waarom iemand in vredesnaam tandarts wordt. De hele dag in andermans stikkende mond zitten roeren! Vol slijm, bloed en rottende kiezen.
Ik denk dat je dan vroeger flink gepest moet zijn op school. Want dan is dit wel een goeie manier om wraak te nemen. Maar liefst tachtig procent van de mensen is bang voor de tandarts! De grootste pestkop ligt opeens trillend van angst in je stoel, jij mag hem legaal pijn doen en je krijgt er nog voor betaald ook!
En volgens mij moet je er ook van houden mensen pijn te doen, of op z’n minst licht sadomasochistisch ingesteld zijn. Mijn tandarts lijkt een aardige, rustige, beschaafde man. Maar als ik hem bij binnenkomst de hand schud, heb ik toch moeite om het beeld uit mijn hoofd te krijgen van hem slechts gekleed in een glimmend zwart leren pakje met open plekken rond bepaalde lichaamsdelen en een grote zweep in zijn hand.
En ik ben toch echt zijn volgende slachtoffer. Bij de laatste controle heeft mijn beul een gaatje ontdekt en dat moet nu gevuld worden. Als de stoel langzaam horizontaal zakt, word ik toch wel nerveus. Maar dan verschijnen plots de mooie blauwe ogen van zijn assistente boven mijn hoofd. Dus kijk ik zo stoer mogelijk en probeer ontspannen te lachen.
Maar dat gaat niet want de operatie is begonnen. En hoewel er al minimaal drie verschillende apparaten in mijn mond gepropt zijn, denkt de tandarts dat zijn beide handen er ook nog wel bij kunnen! Zodra hij bij wijze van voorspel het geluid van de boor een paar keer laat horen, vraag ik snel om een verdoving. Volgens onze SM-meester doet het geen pijn. Ja, als je je iedere avond vrijwillig met een zweep laat slaan misschien niet!
Ondanks dat mijn mond door zijn inhoud bijna uitscheurt denkt mijn tandarts dat ik wel zin heb in een gesprekje. Na een korte discussie met zijn assistente over de naam van het nummer op de radio, vraagt hij of ik het weet. Ik weet het wel (want ik vond de tekst “I get knocked down, but i get up again, you’re never going to keep me down!” nog zo toepasselijk), maar om hem te vertellen dat dit Chumbawamba met Tubthumping is, lijkt me gezien de inhoud van mijn mond niet verstandig.
Een paar minuten later staar ik bij de balie weer in de mooie blauwe ogen van de assistente die mij verlegen lachend voorstelt om een afspraakje te maken. “Ja, napuurlijk! Bomende Baterbag?”, vraag ik. Maar als ze me meedeelt dat ze zaterdag gesloten zijn en dat het gaat om een vervolgafspraak kijkt ze erg streng. Plotseling zie ik haar voor me in een strak leer pakje en kost het mij de nodige moeite om niet te kwijlen. Maar dat komt vast door de verdoving.
Ik ben dol op de tandarts!
Ik denk dat je dan vroeger flink gepest moet zijn op school. Want dan is dit wel een goeie manier om wraak te nemen. Maar liefst tachtig procent van de mensen is bang voor de tandarts! De grootste pestkop ligt opeens trillend van angst in je stoel, jij mag hem legaal pijn doen en je krijgt er nog voor betaald ook!
En volgens mij moet je er ook van houden mensen pijn te doen, of op z’n minst licht sadomasochistisch ingesteld zijn. Mijn tandarts lijkt een aardige, rustige, beschaafde man. Maar als ik hem bij binnenkomst de hand schud, heb ik toch moeite om het beeld uit mijn hoofd te krijgen van hem slechts gekleed in een glimmend zwart leren pakje met open plekken rond bepaalde lichaamsdelen en een grote zweep in zijn hand.
En ik ben toch echt zijn volgende slachtoffer. Bij de laatste controle heeft mijn beul een gaatje ontdekt en dat moet nu gevuld worden. Als de stoel langzaam horizontaal zakt, word ik toch wel nerveus. Maar dan verschijnen plots de mooie blauwe ogen van zijn assistente boven mijn hoofd. Dus kijk ik zo stoer mogelijk en probeer ontspannen te lachen.
Maar dat gaat niet want de operatie is begonnen. En hoewel er al minimaal drie verschillende apparaten in mijn mond gepropt zijn, denkt de tandarts dat zijn beide handen er ook nog wel bij kunnen! Zodra hij bij wijze van voorspel het geluid van de boor een paar keer laat horen, vraag ik snel om een verdoving. Volgens onze SM-meester doet het geen pijn. Ja, als je je iedere avond vrijwillig met een zweep laat slaan misschien niet!
Ondanks dat mijn mond door zijn inhoud bijna uitscheurt denkt mijn tandarts dat ik wel zin heb in een gesprekje. Na een korte discussie met zijn assistente over de naam van het nummer op de radio, vraagt hij of ik het weet. Ik weet het wel (want ik vond de tekst “I get knocked down, but i get up again, you’re never going to keep me down!” nog zo toepasselijk), maar om hem te vertellen dat dit Chumbawamba met Tubthumping is, lijkt me gezien de inhoud van mijn mond niet verstandig.
Een paar minuten later staar ik bij de balie weer in de mooie blauwe ogen van de assistente die mij verlegen lachend voorstelt om een afspraakje te maken. “Ja, napuurlijk! Bomende Baterbag?”, vraag ik. Maar als ze me meedeelt dat ze zaterdag gesloten zijn en dat het gaat om een vervolgafspraak kijkt ze erg streng. Plotseling zie ik haar voor me in een strak leer pakje en kost het mij de nodige moeite om niet te kwijlen. Maar dat komt vast door de verdoving.
Ik ben dol op de tandarts!
Log in om te reageren.
