Waaaaah! Wat moet ik doen? Ik weet het echt niet. Ik ben ook zo slecht in kiezen. Ben net naar een kamer wezen kijken. Leuk studentenhuis hoor, erg mooi en oud. En midden in het centrum! Maar ze zijn er ook gewoon zo ontzettend streng: je kamer moet altijd opgeruimd zijn en je mag er niet je eigen eten koken. Boehoe… Dus moet ik kiezen. Of ik WEL of NIET die kamer neem. En ik ben net zo goed in kiezen als een struisvogel in vliegen. Niet dus.
Ik denk en denk. Hoe zat dat ook alweer met die drie manieren van kiezen? Oh ja. Dat zat als volgt.
- De voor- en nadelentactiek. Je maakt een rijtje voordelen, met plusjes ervoor. En daarnaast een rijtje nadelen, met minnetjes. Zoals “+ mooi huis” of “– ‘t is zo gehorig, je hoort de buurvrouw zuchten”. En dan kijk je welk lijstje het langst is. Zijn de voordelen in de blije meerderheid, nou, dan ga je er gewoon voor. Maar jaaaaaa…..sommige dingen wegen zwaarder. En dan moet je alles een cijfer geven. En op- en aftrekken. Waar- oh- waar is een rekenmachine die ’t doet? Of wat doe je met dingen die zowel een plus als een min zijn? “+ gezellie, alleen maar meiden” versus “– oei, alleen maar meiden.” Wat ingewikkeld!
- De onderbuik-benadering. Die is supergemakkelijk: als je er een goed gevoel bij hebt, doen! kun je ook heel kazig “je hart volgen” noemen. Of “heb je er wel een klik mee?”. Maar ik stond zo te bibberen op mijn pootjes, dat ik niks anders voelde dan zenuwen bij het huis… Misschien komt die klik/dat blije onderbuikgevoel zo meteen nog even langs, en schreeuwt dan “ja hier ben ik!”. Of niet, dat kan ook. Maar met een vriendin van me had ik eerst helemaal geen klik. Pas toen ik haar beter leerde kennen, begon ik haar toch echt te mogen. Hè, dus werkt dat ook al niet altijd.
- Het Teken Van Boven. Die manier is heel christelijk, of heel bijgelovig, afhankelijk van je point of view. Aan God een teken vragen en daar alles van af laten hangen. Maar ja, dan moet je wel eerst een Teken kiezen. Het moet niet al te onmogelijk zijn (3 olifanten die langs de gracht fietsen en Jantje Smit zingen) maar ook weer niet te doodgewoon (hee, alweer een seinstoring bij de NS?). Stel dat het Teken dan echt gebeurt. Stel, een vriend van me die het huis niet kent zegt: “Wauw Solveig, dat lijkt me echt een leuk studentenhuis voor jou!” Is dat dan echt, echt een teken? Of had diegene het ook gezegd als ik ’t niet aan God had gevraagd, en is ‘t dus toeval? En wat als ‘t Teken NIET gebeurt? Is dat dan een teken of toeval? Dus. Tja. Ook niet waterdicht.
Hè bah, ik kan niet eens kiezen hoe ik moet kiezen…
Ik denk en denk. Hoe zat dat ook alweer met die drie manieren van kiezen? Oh ja. Dat zat als volgt.
- De voor- en nadelentactiek. Je maakt een rijtje voordelen, met plusjes ervoor. En daarnaast een rijtje nadelen, met minnetjes. Zoals “+ mooi huis” of “– ‘t is zo gehorig, je hoort de buurvrouw zuchten”. En dan kijk je welk lijstje het langst is. Zijn de voordelen in de blije meerderheid, nou, dan ga je er gewoon voor. Maar jaaaaaa…..sommige dingen wegen zwaarder. En dan moet je alles een cijfer geven. En op- en aftrekken. Waar- oh- waar is een rekenmachine die ’t doet? Of wat doe je met dingen die zowel een plus als een min zijn? “+ gezellie, alleen maar meiden” versus “– oei, alleen maar meiden.” Wat ingewikkeld!
- De onderbuik-benadering. Die is supergemakkelijk: als je er een goed gevoel bij hebt, doen! kun je ook heel kazig “je hart volgen” noemen. Of “heb je er wel een klik mee?”. Maar ik stond zo te bibberen op mijn pootjes, dat ik niks anders voelde dan zenuwen bij het huis… Misschien komt die klik/dat blije onderbuikgevoel zo meteen nog even langs, en schreeuwt dan “ja hier ben ik!”. Of niet, dat kan ook. Maar met een vriendin van me had ik eerst helemaal geen klik. Pas toen ik haar beter leerde kennen, begon ik haar toch echt te mogen. Hè, dus werkt dat ook al niet altijd.
- Het Teken Van Boven. Die manier is heel christelijk, of heel bijgelovig, afhankelijk van je point of view. Aan God een teken vragen en daar alles van af laten hangen. Maar ja, dan moet je wel eerst een Teken kiezen. Het moet niet al te onmogelijk zijn (3 olifanten die langs de gracht fietsen en Jantje Smit zingen) maar ook weer niet te doodgewoon (hee, alweer een seinstoring bij de NS?). Stel dat het Teken dan echt gebeurt. Stel, een vriend van me die het huis niet kent zegt: “Wauw Solveig, dat lijkt me echt een leuk studentenhuis voor jou!” Is dat dan echt, echt een teken? Of had diegene het ook gezegd als ik ’t niet aan God had gevraagd, en is ‘t dus toeval? En wat als ‘t Teken NIET gebeurt? Is dat dan een teken of toeval? Dus. Tja. Ook niet waterdicht.
Hè bah, ik kan niet eens kiezen hoe ik moet kiezen…
Log in om te reageren.
