De eerste keer dat ik rond een barbecue zat moet ongeveer elf jaar geleden zijn. Ik was toen vijftien jaar oud. Mijn ouders houden wel van vlees, maar absoluut niet van vlees waar ze lang op moeten wachten. Thuis hadden wij dan ook geen barbecue en ook gingen we nooit naar barbecuefeestjes. Barbecueën is volgens mijn ouders voor paupers, armlastigen en het schuim der aarde. En na zesentwintig jaar levenswijsheid moet ik ze daarin gelijk geven; barbecueën is voor hele zielige figuren.
Ik weet nog dat jij tijdens mijn eerste en meteen mijn laatste barbecue een T-shirt van het merk Oxbow droeg. We zaten rond een recreatieplas en de flessen Safari, Passoã en de Pisang Ambon gingen van hand tot hand. In die tijd droegen we allemaal kleding van surfmerken. Zo had ik een shirt van Ocean Pacific en droeg mijn broer een trui van O’Neill. En jij had dus een T-shirt van Oxbow. Ik kan mij jouw kledingstuk nog goed herinneren omdat jouw tepels de “O” van het merk Oxbow naar voren duwden. Je was een wandelende reclamezuil. Het merk danste voor mijn ogen, mijn pupillen sloegen het beeld voor altijd op.
De flessen drank gingen voor de tweede keer rond die avond, maar de barbecue was nog steeds niet warm. Wel lagen er al frikadellen op. Het waren er een stuk of twintig op een hele kleine oppervlakte. Want dat is wat we hadden; drank, frikadellen, een kleine oppervlakte en geen weet van de wereld. En ondertussen keek ik maar naar jouw T-shirt. Een aantal van mijn vrienden waren al aan de rauwe frikadellen begonnen. Die kon je alles te eten geven. Een halve fles Safari maakt van Aldi vlees een fijn gebakken stukje biefstuk uit de mond van een van de mooiste striptease danseressen.
Mijn maag draaide zich om bij het zien van al die malende kaken. Kaken die koude frikadellen en bellen mayonaise verpletterden tot apenkots. Ik had mezelf voorgenomen om geen vlees van de barbecue te gaan eten. Ik wilde geen apenkots in mijn maag en al helemaal niet in mijn tent. Wel begon ik steeds meer te drinken. Een cocktail van Safari, Pisang en Passoã vulde mijn maag.
Later die avond moest ik plassen en jij wilde mee. We liepen een eind de bosjes in. Hoe verder we liepen hoe donkerder het werd. Jij had twee frikadellen in je hand en twee bekertjes Pisang. We hielden elkaar overeind totdat ik een goede boom had gevonden. Met een hand leunde ik tegen de boom aan en met de ander haalde ik mijn broek los. Het Oxbow meisje bleef mij maar aankijken. Ik was even bang dat ik een erectie zou krijgen, maar het gekletter klonk gelukkig al snel. Mijn schoenen moesten er aan geloven en jij bleef maar lachen. Je lachte en nam slokjes van de meegebrachte drank.
Later hebben we gezoend. Toen ik mijn gulp dicht had, hebben we gezoend. Dat was geen verrassing. We wisten allebei dat we die avond zouden gaan zoenen. En dus deden we dat. Jouw tong verspreidde stukjes koude frikadel. We schoten met onze tongen soms uit de bocht.
De volgende dag durfden we elkaar niet aan te kijken. Ook praatten we niet. Je was te druk, te druk met het bellen van je vriendje in Almelo. Toen je klaar was met bellen floot je vader op zijn vingers en stapten je de volgepakte auto in op weg naar huis. Naar Almelo. Je zwaaide niet eens. Ik was vijftien en wilde dood, maar ik had geen idee hoe je dat deed; sterven.
Ik weet nog dat jij tijdens mijn eerste en meteen mijn laatste barbecue een T-shirt van het merk Oxbow droeg. We zaten rond een recreatieplas en de flessen Safari, Passoã en de Pisang Ambon gingen van hand tot hand. In die tijd droegen we allemaal kleding van surfmerken. Zo had ik een shirt van Ocean Pacific en droeg mijn broer een trui van O’Neill. En jij had dus een T-shirt van Oxbow. Ik kan mij jouw kledingstuk nog goed herinneren omdat jouw tepels de “O” van het merk Oxbow naar voren duwden. Je was een wandelende reclamezuil. Het merk danste voor mijn ogen, mijn pupillen sloegen het beeld voor altijd op.
De flessen drank gingen voor de tweede keer rond die avond, maar de barbecue was nog steeds niet warm. Wel lagen er al frikadellen op. Het waren er een stuk of twintig op een hele kleine oppervlakte. Want dat is wat we hadden; drank, frikadellen, een kleine oppervlakte en geen weet van de wereld. En ondertussen keek ik maar naar jouw T-shirt. Een aantal van mijn vrienden waren al aan de rauwe frikadellen begonnen. Die kon je alles te eten geven. Een halve fles Safari maakt van Aldi vlees een fijn gebakken stukje biefstuk uit de mond van een van de mooiste striptease danseressen.
Mijn maag draaide zich om bij het zien van al die malende kaken. Kaken die koude frikadellen en bellen mayonaise verpletterden tot apenkots. Ik had mezelf voorgenomen om geen vlees van de barbecue te gaan eten. Ik wilde geen apenkots in mijn maag en al helemaal niet in mijn tent. Wel begon ik steeds meer te drinken. Een cocktail van Safari, Pisang en Passoã vulde mijn maag.
Later die avond moest ik plassen en jij wilde mee. We liepen een eind de bosjes in. Hoe verder we liepen hoe donkerder het werd. Jij had twee frikadellen in je hand en twee bekertjes Pisang. We hielden elkaar overeind totdat ik een goede boom had gevonden. Met een hand leunde ik tegen de boom aan en met de ander haalde ik mijn broek los. Het Oxbow meisje bleef mij maar aankijken. Ik was even bang dat ik een erectie zou krijgen, maar het gekletter klonk gelukkig al snel. Mijn schoenen moesten er aan geloven en jij bleef maar lachen. Je lachte en nam slokjes van de meegebrachte drank.
Later hebben we gezoend. Toen ik mijn gulp dicht had, hebben we gezoend. Dat was geen verrassing. We wisten allebei dat we die avond zouden gaan zoenen. En dus deden we dat. Jouw tong verspreidde stukjes koude frikadel. We schoten met onze tongen soms uit de bocht.
De volgende dag durfden we elkaar niet aan te kijken. Ook praatten we niet. Je was te druk, te druk met het bellen van je vriendje in Almelo. Toen je klaar was met bellen floot je vader op zijn vingers en stapten je de volgepakte auto in op weg naar huis. Naar Almelo. Je zwaaide niet eens. Ik was vijftien en wilde dood, maar ik had geen idee hoe je dat deed; sterven.
Log in om te reageren.
