christelijke datingsite en community

Succesverhaal - Nathalie en Bart

Succesverhaal door , , Reacties: 3, Nederlands
Gewijzigd op: 20-05-2022 17:31
Toen het huwelijk van Nathalie (43) spaak liep, wilde zij aanvankelijk niet scheiden. Helaas bleek een breuk onvermijdelijk. Inmiddels is zij opnieuw getrouwd met Bart (41), die zij leerde kennen via datingsite FunkyFish.nl. Hieronder vertelt Nathalie haar verhaal.

In april 2001 trouwde ik met mijn prins op het witte paard. Het eerste jaar van ons huwelijk was pittig. Mijn man en ik verschilden namelijk nogal van elkaar qua interesses, achtergrond en opvoeding. In 2003 en in 2005 werden onze zoons geboren maar ons huwelijk werd er niet beter op.

Gesprekken met onze pastor en zijn vrouw leken niet te helpen. Ik wilde graag professionele relatietherapie op christelijke basis. Vanuit onze kerk werd dit echter tegengehouden. Stiekem heb ik twee keer in mijn eentje een therapeut bezocht, in de hoop op cruciale tips. Ze vroeg of mijn man in het vervolg mee wilde komen, maar dat gebeurde niet.

Na het overlijden van mijn lieve schoonmoeder in januari 2008 verslechterde ons huwelijk nog meer. Mijn schoonmoeder had haar zoon altijd hoog zitten. Door haar dood was mijn man een bewonderaar kwijt. In de zomer van 2011 kondigde hij aan dat hij van mij wilde scheiden maar vanwege de financiële crisis kon hij mij nog niet direct verlaten.

Volgens mijn man was mijn ongehoorzaamheid de bron van de strubbelingen in ons huwelijk. Hij had er geen vertrouwen in dat ik ooit zou veranderen. In mei 2012 verliet hij mij. Vanaf dat moment hadden wij co-ouderschap over onze twee zoons. Onze scheiding van tafel en bed werd juridisch vastgelegd. Maar ik wilde niet scheiden: dit was niet wat God wilde.

Ik was verdrietig, voelde me afgewezen en in de steek gelaten. Ik had het gevoel als een oude, vieze vaatdoek te worden weggegooid. Tegelijkertijd voelde ik me opgelucht en bevrijd. Ik hoefde niet meer op mijn tenen te lopen, niet meer mijn best te doen voor een man die ik toch niet tevreden kon stellen.

Ik bad God om wijsheid: ‘Heer, hoe nu verder? Scheiden is niet van U, wat moet ik doen?’ Ik kreeg op mijn hart te wachten op mijn man. ‘Maar Heer, hoe lang dan?’ God gaf mij antwoord: ‘Drie jaar.’ Daarop zei ik: ‘Oké, Heer.’ Ik wist niet of mijn man in die drie jaar terug zou komen maar ik vertrouwde op God en was gehoorzaam in wat Hij van mij vroeg.

Terwijl mijn man voor de wet nog steeds met mij getrouwd was, ging hij een nieuwe relatie aan. In het najaar van 2012 liep hij met zijn vriendin, haar dochtertje en onze zoons de kerk binnen alsof het de normaalste zaak van de wereld was... Het voelde alsof mijn hart bijna letterlijk verscheurd werd, zoveel pijn deed dit.

Ik zag de mensen naar mij kijken, naar hun kijken en weer terug naar mij kijken. En ik zag ze denken: wat zou er gaan gebeuren? Omringd door mensen voelde ik me ontzettend alleen. Op een zondag in januari 2013 kon ik er niet meer tegen. Ik trok die pijn in mijn hart niet meer, die afschuwelijke hartenpijn. Huilend fietste ik na de dienst terug naar huis.

Onderweg bad ik tot God, ik riep het naar Hem uit. Thuis gekomen schreeuwde ik: "Heer, ik wil die pijn niet meer, ik kan er niet meer tegen! Ik geef mijn pijn aan U. Geef mij Uw vrede ervoor in de plaats. Wonder boven wonder maakte de pijn in mijn hart direct plaats voor Gods vrede! Ik voelde mij zo ontzettend opgelucht!"

Vanaf het moment dat mijn man mij had verlaten, vroeg ik me af wat mijn aandeel was geweest in het falen van ons huwelijk. Ik wist dat mijn mans verwijt dat ik ongehoorzaam aan hem was niet klopte. Daarom bad ik God om wijsheid. Ik vroeg Hem waarom mijn huwelijk stukgelopen was omdat ik wist dat ik hierin iets te leren had.

Mocht mijn man bij mij terugkomen, dan wilde ik dezelfde fouten niet opnieuw maken. En als mijn man niet bij mij terug zou komen, dan wilde ik die fouten niet herhalen in een eventuele nieuwe relatie. Want in een nieuwe relatie zou ik altijd mezelf meenemen. Ik wilde er dus hoe dan ook iets van leren.

Ongeveer een jaar na mijn mans vertrek leende een vriendin mij een boek: 'Liefde & Respect' van Emerson Eggerichs. Daarin herkende ik zoveel! Het was alsof dit boek over ons huwelijk ging. Gaandeweg viel het kwartje: ik had het respect voor mijn man verloren. Dat was mijn aandeel geweest in het falen van ons huwelijk. Ik dankte God voor dit inzicht.

Mijn man had ondertussen al meerdere relaties achter de rug: genoeg reden voor een scheiding op Bijbelse grond. Ik droeg mijn trouwring nog steeds. In april 2013 heb ik die bewust afgedaan op onze trouwdag en er een soort afscheid van genomen. Aangezien woorden kracht hebben wilde ik het woord ‘ex-man’ niet uitspreken. Tegenover anderen noemde ik hem bij zijn naam want mijn ‘man’ of ‘echtgenoot’ was hij niet meer.

Familie, vrienden, kennissen en collega’s begrepen niet waarom ik aan een periode van drie jaar vasthield. Ik had God echter beloofd dat ik drie jaar zou wachten. Deze periode was niet per se een termijn voor mijn man om bij mij terug te komen. Het was ook een tijd van rouw en verwerking, een tijd om God te zoeken en te leren van wat ik fout had gedaan.

Na circa twee jaar moedigden verschillende mensen mij aan om te gaan daten. "Vergeet hem toch, hij verdient jou niet", zeiden ze dan. Maar ik moest niets van datingsites hebben. Toen de drie jaar bijna om waren, hoorde ik van een kennis dat er ook christelijke datingsites bestonden. Nieuwsgierig als ik was ging ik hierop googelen...

Zo kwam ik op een site waar je christelijke datingsites met elkaar kon vergelijken. Voor mij kwam FunkyFish.nl als beste naar voren: deze site legde de nadruk minder op expliciet daten, je kon er ook gewoon vriendschappen sluiten. Bovendien waren er geen kosten aan verbonden. Voor mij de ideale site om te verkennen.

Ik was enthousiast over de site. Ik kwam wel een paar rotte vissen tegen - om maar even in FunkyFish.nl termen te spreken - maar over het algemeen had ik leuke chatgesprekken. Op een paar maanden na was de termijn van drie jaar bijna verstreken. Ik begon te bidden: Heer, als U een andere man voor mij heeft, laat hem dan contact met mij opnemen.

Daarop kreeg ik plotseling een aantal Goudvis-dagen cadeau van een man, die me ook een chatverzoek stuurde. Ik was verbaasd, had geen idee wie het was. Bart bleek anoniem op profielen te kunnen kijken omdat hij een Goudvis abonnement had: vandaar dat ik niet wist wie hij was. Wij begonnen met elkaar te chatten...

Vanaf het begin hadden we een bijzondere klik. Ik deed mij niet beter voor dan ik was, hoefde mezelf niet te bewijzen of hem voor mij te winnen. Ik maakte Bart direct duidelijk dat ik van tafel en bed gescheiden was maar dat mijn huwelijk nog niet definitief was ontbonden. Ook vertelde ik dat ik God beloofd had drie jaar te wachten.

Na circa twee weken chatten begon het in mijn buik wel een beetje te kriebelen. Er was iets aan het groeien tussen ons. Ik vroeg Bart of hij bereid was naar mijn stad te verhuizen, 212 kilometer van zijn dorp verwijderd. Als dit namelijk niet het geval was, konden wij het contact beter beëindigen. Hij gaf aan bereid te zijn mijn kant op te verhuizen.

Bart informeerde of ik altijd in die stad wilde blijven wonen want hij was toch wel een plattelandsjongen. Ik antwoordde dat ik het niet erg zou vinden om na verloop van tijd naar een dorp net buiten de stad te verhuizen. Nu deze kwestie uit de lucht was konden we verder. We wisselden telefoonnummers uit en begonnen met elkaar te bellen.

Aan de telefoon deelden en bespraken van alles met elkaar, en elk gesprek sloten we af met gebed. Soms zaten we wel vier tot zes uur met elkaar aan de telefoon. Twee keer hebben wij het zelfs acht uur lang met elkaar zitten praten. Gelukkig had Bart een abonnement met onbeperkt bellen.

Nu de termijn van drie jaar bijna voorbij was begonnen wij onze ontmoeting voor te bereiden. Ik zou naar Londen gaan en op de dag van mijn terugkomst zouden Bart en ik elkaar bij mij thuis treffen. Op zondagochtend 3 mei 2015 ontmoetten wij elkaar. Het was wel apart om elkaar na elf weken ineens te zien.

Met een kop koffie aan de eettafel zaten we elkaar vreemd aan te kijken. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar die vertrouwde stem. We spraken om het weekend af, als mijn kinderen bij hun vader waren. Bart sliep dan bij vrienden van mij. Als ik voor een weekend met de trein naar zijn dorp afreisde, overnachtte ik in zijn huis en sliep hij bij zijn broer.

Wij groeiden steeds dichter naar elkaar toe en wilden graag samen verder. Het huwelijk tussen mijn man en mij werd ontbonden, waarna Bart en ik ons huwelijk konden voorbereiden. Hoewel ik de kerk waarin ik met mijn vorige man kwam nog steeds bezocht, besloten we in een andere kerk te trouwen. We hadden gesprekken met de dominee, ouderlingen, een voorganger en op advies van de dominee ook met een relatietherapeut.

We hadden allebei al een huwelijk achter de rug en zouden met die bagage een nieuw huwelijk aangaan. Om die bagage zo licht mogelijk te maken, spraken we vier keer met een christelijke contextuele therapeut. Daarnaast lazen we ‘Hoe maak je een succes van je nieuwe gezin’, 'De vijf talen van de liefde' , ‘Voordat je opnieuw ja zegt’ en ‘Als jij en ik wij worden’.

Op 3 mei 2016, een jaar na onze eerste ontmoeting, trouwden we. Het was een bijzondere dag. Ons eerste huwelijksjaar wilden we gaan latten: de ene week zou hij bij mij wonen en de andere week in zijn dorp. De kinderen konden dan rustig wennen aan de nieuwe situatie en hadden quality-time met mij alleen. En Bart kon, als zelfstandig ondernemer, zijn bestaande klanten nog bedienen en bij mij in de stad een nieuwe klantenkring opbouwen.

Na twee maanden hielden wij dit niet meer vol. We misten elkaar te veel. Bart trok bij mij in en samen waren we dolgelukkig. Dit was geen huwelijk zoals ik het eerder had gehad en voor hem gold hetzelfde. Waar hij en ik in onze eerste huwelijken zo vaak strijd hadden, ging het tussen ons als vanzelf. We waren verbaasd en ontzettend dankbaar dat wij het samen zo goed hadden. Het was bijna te mooi om waar te zijn.

Tussen de jongens en Bart gaat het ook goed. Wij willen de jongens laten zien hoe een huwelijk ook kan zijn en bidden dat zij zelf ook een levende relatie met Jezus zullen ontwikkelen. Verder ervaren wij de ander niet als vanzelfsprekend maar zijn we dankbaar. Wij zijn samen nog steeds erg gelukkig en hebben veel om God dankbaar voor te zijn.
Log in om te reageren.
LEES OOK
Succesverhaal - Jennifer en Chris Jennifer Bello ©
Succesverhaal - Jennifer en Chris
Succesverhaal - Merel en Willem Merel Rolink ©
Succesverhaal - Merel en Willem
Succesverhaal - Eveline en Arjen  Eveline ©
Succesverhaal - Eveline en Arjen
Reacties (3)
  • Wat een mooi verhaal en wat prachtig dat alles zo goed gegaan is en respect dat je het volgehouden hebt die 3 jaar terwijl je Bart al kende. Veel geluk samen!
    Flevogirl | 08-12-2018 | 13:24 | NL
  • Wat fijn zeg smiley
    Blauwtje | 12-10-2018 | 19:29 | NL
  • Mooi verhaal. Dank je wel voor het delen. De zorgvuldigheid van die 3 jaar in acht nemen sprak mij ook aan. Veel geluk samen!
    mij | 08-10-2018 | 23:09 | NL